بررسی ریشه زایی قلمه های سرخدار ( Taxus baccata L. ) تحت تاثیر تنظیم کننده های رشد گیاهی

سرخدار یکی از با ارزش ترین گونه های سوزنیبرگ بومی ایران است که تکثیر آن در شرایط طبیعی با مشکلات فراوانی همراه می باشد. در این پژوهش تاثیر نوع قلمه و اکسین های ایندول بوتریک اسید ( IBA )، نفالین استیک اسید ( NAA ) و 2 و 4 دی کلروفنوکسی استیک اسید ( 2, 4- D ) در ریشه زایی قلمه های سرخدار مورد بررسی قرار گرفت. قلمه ها بعد از سترون سازی، به مدت 30 دقیقه در اکسین های IBA ، NAA و 2, 4- D در غلظت هایی از 0، 0/02، 0/1، 0/2، 1 و 2 میلی گرم در لیتر و آب مقطر قرار داده شده و در گلدان های پلاستیکی و آزمون فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در شرایط گلخانه کاشته شدند. نتایج نشان داد بیشترین درصد زنده مانی قلمه های ساده، طول ساقه و ریشه به غلظت 2 میلی گرم در لیتر IBA تعلق داشت. هورمون های IBA ، NAA و 2, 4- D در غلظت های مختلف در قلمه های پاشنه دار تنها تولید کالوس کردند. در قلمه های ساده، هورمون IBA در غلظت های 1 و 2 میلی گرم در لیتر تنها تولید ریشه کرده ولی NAA در غلظت های مشابه تولید کالوس نمود. بهترین قلمه ها برای تکثیر سرخدار، قلمه های ساده تهیه شده از سرشاخه های دو تا سه ساله هستند که سبز رنگ بوده و هنوز کاملا چوبی نشدند . مناسب ترین هورمون، IBA با غلظت 2 میلی گرم در لیتر می باشد.

کلیدواژه ها:

تکثیر رویشی ، تنظیم کننده های رشد ، سرخدار ، قلمه های ساده و پاشنه دار