بررسی رابطه ساختار سازمانی و اثربخشی در نهادهای اجتماعی ایران (مورد مطالعه: کمیته امداد امام خمینی (ره) استان تهران)

محیط های اجتماعی متحول که تغییرات سریع سازمان ها را موجب می شوند و عمدتا تغییر در شیوه زندگی، نیازها و پایگاه ارزش های افراد بوجود می آورند، ساختار و فرایندهای سازمانی منعطفی را می طلبند که جایگزین الگوهای سنتی گذشته شوند. در این میان تحول در ساختار با توجه به افزایش اثربخشی ساختار و پیروی از اصول علمی طراحی از یک سو و افزایش رضایت کارکنان و مشتریان از الزامات اساسی برای طراحی مجدد ساختار در کمیته امداد امام خمینی(ره) است. هدف از انجام این تحقیق شناخت رابطه اثربخشی با ساختار سازمانی در کمیته امداد استان تهران است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق را مشتریان و کارکنان این نهاد اجتماعی به خود اختصاص داده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بوده و در مجموع 200 پرسشنامه بین نمونه منتخب از دو جامعه هدف توزیع و بر مبنای تحلیل آماری 4 فرضیه تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که بین ساختار سازمانی و اثربخشی در کمیته امداد استان تهران رابطه مثبت وجود دارد به طوری که نتایج تحلیل های آماری بدست آمده معنادار بوده و در نتیجه فرض صفر رد می شود. یافته های تحلیل همبستگی نشان می دهد جهت رابطه بین ساختار سازمانی و اثربخشی منفی بوده یعنی هرچه ابعاد ساختار سازمانی از درجه بالاتری برخوردار باشد؛ اثربخشی پایین تر است. سنجش رضایت شغلی کارکنان و رضایت خدمت گیرندگان یا همان رضایت مشتری نیز موید این مطلب است که در مجموع رضایت شغلی و رضایت مشتری از شرایط نسبتا نامناسبی برخوردار است. این مهم ضرورت بازنگری در ساختار سازمانی را دوچندان می کند. در نتیجه اصلاح ساختار سازمانی و حرکت به سمت ارایه یک مدل طراحی ساختار، ره آرود تحقیق حاضر در سال 1397 است.

کلیدواژه ها:

ساختار سازمانی ، اثربخشی ، رضایت شغلی ، رضایت مشتری ، نهاد اجتماعی