مطالعه اثر ضدمیکروبی عصاره آبی برگ گردو و مقایسه روش های دیسک دیفیوژن و چاهک گذاری

امروزه ایمنى غذا یک مبحث مهم سلامت عمومى جامعه است. یکى از روش هاى تولید غذاى سالم استفاده از مواد با ساختار طبیعى است. استفاده از اسانس ها و عصاره های گیاهى به عنوان افزودنى هاى ضد باکترى و ضد قارچى یکى از این روش ها می باشد. ترکیبات ضدمیکروبی به دست آمده از گیاهان با مکانیسم هایی متفاوت از آنتی بیوتیک ها، باکتری ها را حذف می کنند که در این میان اثرات موثر گردو و اجزای آن قابل توجه است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ضد میکروبی عصاره آبی برگ گردو روی استافیلوکوکوس آرئوس و اشریشیاکولای، تعیین غلظت بهینه عصاره و مقایسه حساسیت هر کدام از باکتری ها در مقابل عصاره و تعیین حساس ترین روش مطالعه می باشد.جهت بررسی در مطالعه حاضر ابتدا عصاره گیری از برگ های گردو انجام شد و سپس خاصیت ضدمیکروبی عصاره و غلظت های بهینه از آن با استفاده از روش های دیسک و چاهک بر روی باکتری های استافیلوکوکوس آرئوس و اشریشیاکولای مورد سنجش قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده عصاره برگ گردو در غلظت های 5/12 درصد به بالا دارای خاصیت ضدمیکروبی بوده و با فزایش یافتن غلظت عصاره میزان رشد باکتری به صورت معنی داری کاهش می یابد (01/0> p). بیشترین میزان هاله عدم رشد در هر دو روش مربوطه به نمونه شاهد است که حاوی دیسک کلرامفنیکول بر روی باکتری اشریشیاکولای می باشد (24 میلی متر) و بعد از نمونه شاهد نیز نمونه ی حاوی 50 درصد عصاره بر روی باکتری استافیلوکوکوس آرئوس در روش چاهک با 33/13 میلی متر و در روش دیسک نیز نمونه حاوی 50 درصد عصاره بر روی باکتری استافیلوکوکوس آرئوس بیشترین هاله عدم رشد را نسبت به بقیه نمونه ها دارند (11 میلی متر). در واقع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس حساسیت بیشتری به عصاره برگ گردو نسبت به باکتری اشریشیاکولای در هر دوروش بکار رفته نشان داد. ولی در میان دو روش مورد بررسی حساسیت نمونه های روش چاهک بیشتر از روش دیسک گذاری بود. نتیجه کلی نشان می دهد در میان نمونه ها بعد از نمونه شاهد (دیسک کلرامفنیکول بر روی باکتری اشریشیاکولای) نمونه حاوی 50 درصد عصاره برگ گردو بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بیشترین خاصیت ضدمیکروبی را در میان سایر نمونه ها دارند.

کلیدواژه ها:

عصاره ، برگ گردو ، دیسک دیفیوژن ، چاهک‎گذاری