تاثیر کود زیستی نیتروکسین، پلیمر سوپرجاذب و روش کاشت بر عملکرد گل و بنه زعفران در شرایط دیم خرم آباد

به منظور بررسی نقش کودهای زیستی، مواد سوپرجاذب و روش کاشت بر عملکرد گل و بنه زعفران در شرایط دیم، آزمایشی در سال های زراعی 94-1393 و 95-1394 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان به اجرا در آمد. در این مطالعه عامل های کود زیستی نیتروکسین (مصرف 5 لیتر در هکتار و عدم مصرف)، پلیمر سوپرجاذب استاکوزورب (مصرف 240 کیلوگرم در هکتار و عدم مصرف) و روش کشت (خطی و کپه ای) مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد از نظر تعداد بنه در واحد سطح اثرات متقابل سه گانه در سال اول و دوم معنی دار بود و تیمار ترکیبی عدم مصرف نیتروکسین در کشت کپه ای همراه با مصرف سوپرجاذب درسال اول با 67/80 و در سال دوم با 67/183 بنه در متر مربع تیمار برتر بود. صفات تعداد گل و وزن کلاله تر و خشک در واحد سطح در هر دو سال اختلاف معنی دار آماری داشتند و در سال اول کشت کپه ای و مصرف سوپر جاذب و عدم مصرف نیتروکسین تیمار برتر بود؛ در حالیکه در سال دوم تیمار برتر کشت کپه ای با مصرف سوپرجاذب و نیتروکسین بود. از نظر عملکرد کلاله خشک زعفران در سال اول کشت کپه ای با مصرف سوپرجاذب و بدون کاربرد نیتروکسین با عملکرد حدود 6/0 کیلوگرم در هکتار و در سال دوم کشت کپه ای با مصرف نیتروکسین و سوپرجاذب با عملکرد 719/0 کیلوگرم در هکتار تیمارهای برتر بودند. بطورکلی نتایج این تحقیق نشان داد که در دو سال اجرای آزمایش در شرایط دیم، کشت کپه ای با مصرف سوپرجاذب و مصرف نیتروکسین قابل توصیه است. دلایل توصیه و معرفی این روش کاشت، شرایط خشک و کمبود آب در منطقه و کاهش مصرف کودهای شیمیایی در جهت حرکت به سوی کشاورزی پایدار است.

کلیدواژه ها:

زعفران ، استاکوزورب ، نیتروکسین ، روش کاشت