زیبایی آفرینی تشخیص در سروده های احمد عزیزی

احمد عزیزی از شاعران نوآور و پرشور معاصراست که ذوق سرشار و ذهن خالقش، سروده هایی ناب، زنده و پویا آفریده است. درپرتو تخیل قوی او، پدیده های طبیعت، مفاهیم انتزاعی و اشیاء با شخصیتی انسانی نموده شده اند به ویژه عناصر طبیعت که بیشترین تعامل را در شورآفرینی سخن شاعر دارد. تشخیص)جاندارپنداری( به همراه دیگر آرایه های ادبی همچو: جناس، مراعات النظیر، کنایه و... در شعرهایش حضوری موثر و درخشان دارد. این همراهی عالوه بر تاثیر بیشتر بر مخاطب، زیبایی و غنای سروده ها و بار موسیقیایی آن را نیز افزون کرده است. همچنین فراوانی اطالعات فلسفی، دینی، عرفانی وادبی، دایره واژگانش رافرامی برد و شاعر با کمک آرایه تشخیص تصویرهای بدیع می آفریند. تصویری که معنا و مفهوم در پس آن دست یافتنی می شود و از رهگذر درک، احساس و تجسم به مخاطب انتقال می یابد. دراین جستاربه روش کتابخانه ای، سه مجموعه شعر قوس غزل، شبنم های شبانه و طغیان ترانه از احمد عزیزی مورد بررسی قرار گرفته اند که طغیان ترانه بیشترین هنرنمایی آرایه تشخیص را به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

احمد عزیزی ، تشخیص ، آرایه های ادبی.