آموزه های اخلاقی، فرهنگی و تربیتی متاثر از آیات و روایات در داستان ضحاک

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 572

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SCECONF01_041

تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1398

چکیده مقاله:

میزان بهره وری شعرا و نویسندگان از آیات و احادیث در شعر فارسی به یک اندازه نیست. در متنهای حماسی، عرفانی و تعلیمی به ویژه در شاهنامه فردوسی مشحون از تاثیر پذیریهای گوناگون از قرآن، احادیث و روایات است. تاملات حکیمانه فردوسی در میانه داستان سرایی طبع افسانه پسند خلایق را به تفکری عبرت آموز کشانده است و گاهی اندرزهای خردمندانه اش مددکار ذهن پندآموز مردم گشته است. دل بستگی فردوسی به سرودن شاهنامه برخاسته از یک پیوند دینی، روحی و تربیتی است که خاستگاه آن اجتماع و خانواده است، که امید صلات و عطایای سلاطین درآن نمی گنجد. از شواهد تاریخی و اشاراتی که فردوسی در شاهنامه دارد میتوان دریافت که این حکیم و فیلسوف و نابغه همه دوره های بعد از خود علاوه بر احاطه و تسلط برادب فارسی و عربی، در اشعار خود،آیات و روایات دینی و آموزه های اخلاقی بشر را مکرر در شعر خود بازتاب داده که این خود یکی از توانمندیهای فردوسی است که کمتر به آن پرداخته شده است. این مقاله در این راستا تلاش دارد گوشه ای از این آموزه ها را در معرض دید خوانندگان قرار داده تا هنر فردوسی را بهتر بشناساند.

نویسندگان

محمود قربانی

دانشجوی دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی