برنامه ریزی و طراحی لبه یک رودخانه شهری: فرصتی برای باززنده سازی حیات آن

امروزه دیده می شود که در اکثر نقاط شهری کشور ایران، بزرگترین جفا نسبت به طبیعت، در ه ها و رودها ی فصلی اعمال شده است؛ زیرا با تنزل مقام آنها و نامگذاری اش به عنوان مسیل شهری در حقیقت سند نابودی آنها امضا شده و عمده این رودها صرفاً محل عبور سیلاب و فاضلاب شهری شده اند. بدین ترتیب تا زمانی که در طرح های جامع و تفصیلی، رودخانه و حریم آن صرفاً به منظور حفاظت از سیل، از یک بلای طبیع ی پنداشته شود، حتی پس از تصویب رسمی آن، هیچ یک از مبادی ذی ربط ملزم به رعایت حریم آن نمی شود زیرا با این دید رودخانه فضائی است مزاحم و تلف شده و بدین ترتیب هر روز به در ه های موجود در شهر تجاوز می شود، باغات تفکیک و فضای سبز طبیعی آن تصاحب و تملک می شود و فضاهای باقیمانده از این تجاوز، محل انباشت نخاله و زباله م ی گردد. آنگاه که این ساخت و سازهای غیرقانونی و غیرمنطقی تا بستر رود پیش می روند، برای جلوگیری از تخریب ساختمان ها توسط سیل، مبادرت به احداث کانالی بتنی یا سنگی می شود . برخی از مدیران شهری باز هم فراتر رفته، روی کانال ها را می پوشانند تا جا برای عبور خودرو یا احداث یک مرکز تجاری خطی هموار شود. تبدیل رود به مسیل بتنی گذشته از تخریب منظر و هویت طبیعی آن، سرعت آب را درون آن بالا برده و در نهایت به مخرب بودن آن و ایجاد سیل در پایین دست آن می گردد

کلیدواژه ها:

رود فصلی ، برنامه ریزی و طراحی شهری ، رودخانه کن (بخش جنوبی در محدوده شهر آفتاب)