برساخت معنایی هوش فرهنگی بر اساس تجارب زیسته داوران ورزشی بین-المللی ایران با تاکید بر ارتقاء و گسترش سطوح مهارتهای ارتباطی

ارتباطات موثر به عنوان یکی از مقوله های مهم هوش فرهنگی در حوزه جامعه شناسی و روان شناسی ورزش شایان توجه است. متناسب با اهمیت مهارتهای ارتباطی در هوش فرهنگی و تاثیر آنها در ارتقا و گسترش ارتباطات موثر، هدف از این مطالعه برساخت معنایی هوش فرهنگی بر اساس تجارب زیسته داوران ورزشی بین المللی ایران با تاکید بر ارتقاء و گسترش سطوح مهارتهای ارتباطی است. روش پژوهش مطالعه ی حاضر، کیفی از نوع پدیدارشناسی و نحوه ی نمونه گیری مبتنی بر نمونه گیری هدفمند است. بر این اساس، 16 نفر از داوران خبره زن و مرد که سابقه حداقل یک داوری و قضاوت را در مسابقات برون مرزی داشته اند، انتخاب شده و در طول مصاحبه ی عمیق نیمه ساختاریافته، تجربه ی زیسته ی خود درباره ی هوش فرهنگی مبتنی بر ویژگیهای شخصیتی خویش را در فرآیند ارتباطات درون و بین فرهنگی بهطور کامل بیان کردند. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل مضمون و برای تعیین اعتبار یافته ها از معیارهای قابلیت اعتبار، قابلیت اطمینان و مطابقت با عینیت داشتن، استفاده شد. یافته های این پژوهش درقالب مقوله فراگیر ارتقاء و گسترش سطوح مهارتهای ارتباطی که شامل 23 مقوله سازماندهنده (توانایی برقراری ارتباطات کلامی، توانایی برقراری ارتباطات غیرکلامی، ارتقا سطح سازگاری حرفه ای، ارتقا سطح سازگاری عمومی، به کاربستن مهارتهای ارتباطی با تآکید بر اعتقادات، تمایل به ایجاد و گسترش شبکه های ارتباطی، گسترش روابط اجتماعی و ...) و 43 مقوله پایه بوده است، تقسیم بندی شد. در مجموع یافته ها بیانگر آن است که هوش فرهنگی مبتنی بر ارتقا و گسترش سطوح مهارتهای ارتباطی داوران در برقراری ارتباطات درون و بین فرهنگی دخیل است، لذا با توجه به آموزش پذیر بودن یکسری از سطوح مهارتهای ارتباطی به عنوان کلید کمک رسان در دستیابی به موفقیتهای ورزشی، پیشنهاد میگردد مسئولین و مدیران ورزش طی فرآیندی به نیازسنجی، برنامه ریزی و آموزش جامعه ی ورزشی به ویژه داوران به عنوان سفیران ورزشی جامعه پرداخته تا در راستای رسش اجتماعی فرهنگی آنها اقدام گردد

کلیدواژه ها:

هوش فرهنگی ، مهارتهای ارتباطی ، تجارب زیسته ، داوران ورزشی