بررسی آسیب های اجتماعی در بافتهای فرسوده شهر تهران

بافتهای قدیمی شهرها که هسته اولیه و اصلی این شهرها را به وجود آوردهاند با سرعت زیاد شهر نشینی و برنامه های شهر نشینی عصر حاضر به بافتهای فرسوده تبدیل شده اند. این بافتها دارای مشکلات اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، ساختاری و کالبدی هستند و آیندهای مبهم و تهدید آمیز برای شهروندان دارند. این بافتها برای حل مشکلات نیازمند طرحهای بهسازی و نوسازی در برنامه ریزی شهری دارند. مشخص است بدون آگاهی علمی نسبت به واژهی فرسودگی نمیتوان برنامه ریزی جامع، راهبردی و کارآمد برای بهسازی و نوسازی تدوین نمود. این بافتها بستر مناسبی برای انواع آسیبهای اجتماعی و فرهنگی میباشد. در این مقاله تلاش شده تا ابتدا نگاهی به نوع نگرش جهان غرب به موضوع بافتهای فرسوده، نوع برخورد و آسیب شناسی آنها و راه و روش برنامهریزی شهری، مفاهیم بافت فرسوده شهری و ویژگیهای آن و آسیب شناسی اجتماعی و فرهنگی مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان با استفاده از آن برنامه ریزی راهبردی و کارآمدی ارائه نمود.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده شهری ، آسیبهای اجتماعی و فرهنگی ، بهسازی و نوسازی ، آسیب شناسی