آسیب شناسی شهری از منظر برنامه ریزی شهری مطالعه موردی: شهر کهنوج

شهرها از مشکلات و آسیب های جدی در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، بهداشتی و کالبدی رنج میبرند. رشد بیرویه و نامعقول شهرها و فرسودگی بافت آنها به پایین آمدن شدید کیفیت زیستی آنها انجامیده که روی هم رفته مسیله شهر و شهرنشینی را در ایران با بحران بیسابقه ای روبه رو کرده است. سازمان دادن و نظم بخشیدن به شهر و چگونگی رشد و تحول آن نیازمند موضوع شناسی شهر و مسایل شهری و سپس برنامه ریزی برای آن میباشد. هدف از این تحقیق ارزیابی و شناخت آسیبها و مشکلات شهر کهنوج و مشخص کردن مهمترین معضل یا آسیب این شهر است. روش شناسی پژوهش حاضر توصیفی_تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسیهای پیمایشی (میدانی) است. در این راستا اطلاعات و دادههای موردنیاز از طریق اسناد معتبر و بخشی از طریق پرسشنامه و تکنیک دلفی تهیه شده و تجزیه و تحلیل دادهها به وسیله آزمون های آماری نرمافزار spss انجام گرفته است. نتایج نشان میدهد که مهمترین مشکل شهر کهنوج ارایه خدمات و تاسیسات است که ناشی از خطی بودن و توسعه افقی این شهر بوده که هزینه های بسیاری برای این شهر تحمیل کرده است.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی شهری ، شهر کهنوج ، تکنیک دلفی ، .spss