سنجش میزان تغییر وضعیت اجتماعی -فرهنگی نیمه - کوچندگی نسبت به کوچ عشایر در استان مرکزی

امروزه مقوله نیمه کوچندگی (دارای مسکن ثابت در یکی از مناطق ییلاقی یا قشلاقی) عشایر در قالب جدیدی جدای از اسکان اجباری و تخته قاپو شدن توسط حکومت پهلوی اول مطرح شده است. عشایر استان مرکزی به علت اینکه از مجموعه ای از ایلات طوایف مختلف تشکیل گردیده است. خانواده ها هنوز در قالب کوچنده و نیمه کوچنده و رمه گردان یافت می شوند. هدف از این تحقیق بررسی میزان تاثیرات اجتماعی و فرهنگی موثر بر نیمه کوچندگی عشایر در استان مرکزی می باشد . برای بررسی این موضوع قشلاقات عشایر در استان به عنوان نمونه انتخاب و با نظر سنجی از طریق پرسشنامه و برگزاری کارگاه های مشارکتی (PRA) میزان تغییر وضعیت اجتماعی - فرهنگی در قشلاقات عشایرنشین بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که در بین تاثیرات شاخصهای اجتماعی و نیمه کوچندگی عشایر استان مرکزی رابطه معناداری با واریانس1/83 و انحراف معیار1/35 با کمترین و بیشترین (58و(855 مورد با نتایج آزمون پیرسون معناداری 0/001وجود دارد. ولی بین تاثیرات عوامل فرهنگی و نیمه کوچندگی عشایر در استان مرکزی رابطه معناداری با واریانس 1/15 و انحراف معیار 1/09 با کمترین و بیشترین(0و(58 مورد با نتایج آزمون پیرسون 0/432 وجود ندارد به نحوی که بین عوامل اجتماعی موثر بر نیمه کوچندگی عشایر در استان مرکزی توجه به مدت اسکان رابطه معنادار وجود دارد ولی بین عوامل فرهنگی با توجه به سطح زندگی رابطه مستقیمی وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

عشایر ، نیمه کوچندگی ، عوامل اجتماعی - فرهنگی ، استان مرکزی