بررسی عملکرد طرح هادی در پایداری سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی: روستای ورس، شهرستان البرز)

به رغم تلاشهای گسترده صورت گرفته در زمینه طرحهای هادی، به عنوان مهمترین سند توسعه و ساماندهی کالبدی سکونتگاه های روستایی، با توجه به نبود رویکرد سیستمی و کلینگر، اقدامات مزبور منجر به موازی کاریهای نهادی و در نهایت بروز معضلات در بسیاری از عرصه های روستایی کشور شده است.گرچه مطالعات زیادی در حوزه طرح هادی انجام شده، سنجش عملکرد طرحهای هادی در پایداری/ناپایداری روستاها میتواند زمینه های نظری و تجربی لازم برای آسیب شناسی بهتر و رفع نواقص طرح های مزبور را فراهم سازد. پژوهش حاضر از نظر روش شناسی از نوع قیاسی بوده و ماهیتا به صورت بنیادی – کاربردی است و مبتنی بر روش توصیفی – تحلیلی میباشد. جهت گردآوری داده های مورد نیاز، به شیوه های کتابخانه ای و میدانی عمل شده است. برای برآورد حجم نمونه کل تعداد خانوارهای روستا، یعنی 204 خانوار به عنوان نمونه تعیین و به همین تعداد نیز پرسشنامه خانوار توزیع و تکمیل گردید. برای سنجش و تحلیل آماری میزان موفقیت طرح هادی در پایداری/ناپایداری کالبدی روستای مورد مطالعه، از آزمون T تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج حاصله از یافته های پژوهش حاضر نشان میدهد که در مجموع میزان رضایت از عملکرد اجرای طرح هادی در نماگرهای مختلف مربوط به هر سه شاخص کالبدی- زیست محیطی((2,2، اجتماعی-نهادی((1,5 و اقتصادی((1,4 در سطح پایینتر از حد متوسط (3) بوده و میتوان اذعان نمود که تهیه و اجرای طرح هادی روستایی به دلیل حاکمیت نگرش بخشی و نبود رویکرد سیستمی و کلینگر، نتوانسته در جهت رفع نارسایی ها و پایداری کالبدی نظام فضایی مورد بررسی عمل نماید.

کلیدواژه ها:

طرح هادی ، عملکرد ، پایداری ، روستا ، ورس.