پیش بینی رابطه بین هیجان خواهی و رفتار رانندگی در بین رانندگان ماشین سبک شهر بندرعباس

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هیجان خواهی و رفتار رانندگی در بین رانندگان ماشین سبک شهر بندرعباس انجام گرفت. روش انجام پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق ، کلیه رانندگان ماشین سبک در شهر بندرعباس در سال 1396 بودند که با توجه به فرمول کرجسی و مورگان تعداد 400 نفر با استفاده از روش نمونه گیری سهمیه ای خوشه ای انتخاب شدند. به منظوراندازه گیری میزان هیجان خواهی رانندگان از مقیاس هیجان خواهی آرنت و به منظور سنجش رفتار رانندگی از پرسشنامه رفتار رانندگی منچستر فرم 27 سوالی استرادلینگ و میدوز (2000) استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین دو متغیر هیجان خواهی با رفتار رانندگی با 13/0 r= و سطح معنی داری 007/ در سطح آلفای 01/0 رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد(p<0.01) و متغیر هیجان خواهی با ضریب تبیین 0169/0، 69/1 درصد از واریانس متغیر رفتار رانندگی را تبیین می کند و بین رفتار رانندگی و هیجان خواهی مردان و زنان تفاوت معنی داری وجود ندارد(05/0P> ).

کلیدواژه ها:

هیجان خواهی ، رفتار رانندگی ، رانندگان ماشین سبک .