تبعید فارسی به شرق

یکی ازمسایل لاینحل زبانشناسی بحث خاستگاه زبان فارسی است. در این درباره نظریه ها ودیدگاه های مختلف ارایه شده است. شماری از ایران شناسان غربی و زبان شناسان ایرانیمی پندارند، فارسی نو (دری) این زبان مهمترین زبان ها و لهجه های ایرانی است و آن دنباله فارسی میانه(پهلوی) و پارسی باستان است که از زبان قوم پارس سرچشمه می گیرد. (36) عقیده شایع این بود: که پس از حمله عرب، زبان پهلوی تغییراتی پیدا کرد و به تدریج بزبان فارسی کنونی منقلب شد. اما درین نزدیکی ها عقیده دیگری ظهور کرد، که زبان دری در ادوار پیش از اسلام نیز در عرض پهلوی (موازی به زبان پهلوی) وجود داشته است. (2)امروزه مسیله منشاء و خاستگاه زبان فارسی به یک رقابت بین زبانشناسان ایرانی با محققین تاجیک و افغانبرای تصاحب فارسی تبدیل شده است که طناب هویتی این زبان زبان بسته به اینسو و آنسو می کشند ومیخواهند میخ این زبان را در سرزمین مادری خود به زمین بنشانند. محققین افغان و تاجیک می ترسند اگر کورکورانه قبول شود که زبان دری دنباله پهلوی است، تاریخ به نفع ایرانی ها سرچپه می شود. (35)با توجه به اسناد و مدارک موجود این زبان جزء معدود زبان هایی در جهان است که مراحل تولد و شکلگیری و دوران تغییر و تحول در آن قابلیت رهگیری و بررسی دارد. به همین دلیل زبان فارسی بهترینگذینه بنیان اندیشانه برای سنجش عیار زبان شناسی دانشگاهی می باشد.

کلیدواژه ها:

منشاء فارسی نو ، زبانشناسی قومگرا ، منازعه برای تصاحب زبان فارسی