نقد و بررسی اطناب و توضیح در ترجمه صحیفه سجادیه بر اساس نظریه آنتوان برمن (مطالعه موردی: ترجمه انصاریان)

ترجمه به عنوان روشی برای آشنایی با آداب و فرهنگ دیگر ملت ها از دیرباز مورد توجه بوده است و همواره دو رویکرد مبداگرا و مقصد گرا داشته است و هر یک از این دو رویکرد طرفداران خاص خود را داشته اند. آنتوان برمن یکی از نظریه پردازان مبداگرای علم ترجمه است که در نظریه خود با عنوان گرایش های ریخت شکنانه ، سیزده عامل انحراف در ترجمه را برمی شمارد که اطناب و توضیح از آن جمله است. این مقاله بر آن است که با استفاده از روش تحلیلی توصیفی، این دو مورد را در ترجمه فارسی انصاریان از صحیفه سجادیه نقد و بررسی کند تا میزان انحرافات موجود در ترجمه وی را بر اساس نظریه مذکور مشخص کند. لذا ابتدا به نظریه برمن اشاره، و در ادامه، به نقد و بررسی موارد بالا پرداخته می شود و در مواردی که لازم می نماید، ترجمه پیشنهادی نیز ارائه خواهد شد. دستاوردهای این پژوهش حاکی از آن است که اطناب های موجود در ترجمه انصاریان در پنج مقوله کلی اطناب احترامی ، باهم آیی ، مترادف عربی و فارسی و مترادف غیرعربی و فارسی و سایر اطناب ها، و توضیح در سه محور بینامتنی با قرآن ، ذکر مضاف های محذوف و سایر توضیحات نمود پیدا می کند که بیشترین این موارد، مخل موسیقی متن و ایجاز نهفته در آن شده است.

کلیدواژه ها:

آنتوان برمن ، گرایش های ریخت شکنانه ، صحیفه سجادیه ، اطناب ، توضیح