ارزیابی قابلیت های ژئومورفوسایت های گردشگری در شهرستان مریوان

امروزه نقش صنعت گردشگری بیش از پیش اهمیت یافته وکشورهای توسعه یافته با در نظرگرفتن منابع طبیعی خودسعی در حداکثر بهره برداری از آنها را دارند. ژئوتوریسم گونه ای از گردشگری است که بر جاذبه های زمین شناسی و ژئومورفولوژی مناطق تاکید دارد و به ارتقا و محافظت از ژئوسایتها می پردازد. پژوهش حاضر سعی دارد که با بررسی های پیمایشی و بهره گیری از روش پریرا به ارزیابی قابلیتهای ژئوتوریستی موجود در شهرستان مریوان(استان کردستان) درشمال غرب کشورکه در میان سلسله کوه های زاگرس قرار گرفته بپردازد. در این روش بعد ازشناسایی ژئومورفوسایت های منطقه، عیار ژئومورفولوژیکی که از مجموع ارزش علمی و ارزش مکمل حاصل می شود و عیار مدیریتی که از مجموع ارزش کاربردی و ارزش محافظت بدست می آید، برای هر کدام از ژئومورفوسایت ها محاسبه شد. نتایج حاصل نشان داد که ژئومورفوسایت های منطقه از شرایط مطلوبی از نقطه نظر گردشگری برخوردار بوده و قابلیت های کافی برای تبدیل شدن به ژئوسایت ها را دارا می باشند. از میان 8 ژئومورفوسایت منتخب، دریاچه زریوار با امتیاز 17.42 بالاترین و آبشارگویله با امتیاز 9.96 پایین ترین رتبه را کسب نمودند. عدم وجود سرویس های پشتیبانی وتجهیزات و نیز ضعف در زیرساخت ها، مهمترین نقاط ضعف ژئوسایت های منطقه در جذب گردشگر میباشندکه باید این عوامل بیشتر مورد توجه برنامه ریزان قرار بگیرد..

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، ژئومورفوسایت ، روش پریرا ، گردشگری شهرستان مریوان.