افزایش پهنای باند با استفاده از تجمیع حامل در مدولاسیون دسترسی چندگانه با تقسیم فرکانس متعامد OFDM

در این مقاله از دو مدولاسیون معمول شاملQPSK و QAM-16 برای ارزیابی عملکرد OFDM و توسعه پهنای باند با استفاده از تجمیع حامل استفاده شده است. داده هنگام انتقال در هر سیستم مخابراتی با سه مساله شامل خطا، مدیریت توان و پهنای باند مواجه است. به منظور تجزیه و تحلیل عملکرد OFDM، یک رویکرد دو جزئی استفاده ش د. انواع مختلفی از طرح های مدولاسیون مانند QAM16 با OFDM از نظر نرخ خطای بیت BER بررسی شده اند. در این مطالعه طرح های مدولاسیون در OFDM در دو نوع کانال نویزی شامل نویز سفید گوسی افزودنی AWGN و محوشد گی رایلی بررسی می گردد و نرخ BER این دو کانال با هم مقایسه می شود. یکی از معایب استفاده از OFDM نیاز آن به انتقال دهنده با قدرت بالا ناشی از نسبت بالای توان متوسط اوج PAPR می باشد که با استفاده از دو الگوریتم توالی انتقال نسبی PTS و روش ترسیم انتخابی SLM مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در این مقاله نت ایج نشان می دهند که PAPR با این دو الگوریتم کاهش می یابد. در نهایت افزایش پهنای باند با استفاده از تکنیک تجمیع حامل بررسی می شود که در این تکنیکدو زیر حامل تجمیع می یابند تا پهنای باند بیشتری را ایجاد کنند.

کلیدواژه ها:

تجمیع حامل ، تقسیم چندگانه فرکانس متعامد ، نرخ خطای بیت ، نسبت توان متوسط اوج.