نقش شاهنامه فردوسی در شکل گیری جشن ها و آیین های ایرانی

آثار و بقایایی و تمدن های گوناگون طی 2500 هزار سال قبل از اسلام از زیر خاک و غارها کشف گردیده است که حاکی از غنای ایران در میان کشورهای جهان است. مورخان و محققان از موسیقی دوره های پیشدادیان و کیانیان به عنوان نسل های اساطیری یاد می کنند. آن ها شاهنامه فردوسی را به عنوان یک حماسه ملی و تاریخی قبول دارند و از جزئیات و افسانه های آن به صورت سند دوره اساطیری یاد مینمایند، زیرا ریشه منظومه های حماسی حاکی از خاطرات و تاریخ پر فراز و نشیب می باشد که با حقیقت و حماسه در هم آمیخته و به صورت داستان و روایات تاریخی نمودار گشته است. در شاهنامه از پادشاه کیقباد در دوره کیانیان و همچنین از سازهای موسیقی نظامی نام آورده شده است. موسیقی مذهبی ایلام نیز در شاهنامه اجرا می کردند و دعایشان مستجاب می شد. در شاهنامه از ایزد انی همچون آناهیتا و میترا و موضوعاتی از قبیل غم، شادی ، زندگی روزمره مردمان و... در دوره های مختلف ایران باستان گفته است، نه تنها فردوسی بلکه شاعران دیگری همچون منوچهر و رودکی نیز در مورد جشن ها و موسیقی آریاییان سخن گفته اند.

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، جشن ها ، آیین های ایرانی