ارزیابی اجرای بهینه سازی مصرف انرژی درساختمان های مسکونی شهر مشهد دردوره زمانی 1388-94 (مطالعه موردی: مناطق1و3 شهرداری مشهد )

انرژی یکی از نهاده های اصلی برای توسعه اقتصادی هر کشور است و بخصوص در کشورهای در حال توسعه، دارای اهمیتی حیاتی است. رشد مصرف انرژی و افزایش نیاز به آن از یکسو و محدودیت های ذخایر و پایان پذیر بودن منابع انرژی از سوی دیگر، ضرورت صرفه جویی انرژی در کشور را یادآور می شود. ساختمان ها از بزرگترین مصرف کنندگان انرژی محسوب می شوند اما اکثر قریب به اتفاق ساختمان های کشور فاقد ضوابط فنی لازم جهت جلوگیری از اتلاف انرژی می باشند.از جمله اقدامات موثر در راستای صرفه جویی مصرف انرژی در ساختمان ها، اجرای مبحث 19مقررات ملی ساختمان است. اگرچه تدوین مقررات وضوابط فنی این مبحث ، درسال1370برای نخستین باردرکشور آغازشد، اما امروزه باگذشت زمان،اجرای آن باچالش های متعددی مواجه بوده است.در پژوهش حاضر ضمن بررسی میزان اجرای مبحث19 مقررات ملی ساختمان درشهرمشهد با مطالعه موردی مناطق یک و سه شهرداری بعنوان دو منطقه برخوردار و کم برخوردار، به ارزیابی عوامل اجرای آن پرداخته شده است. اگرچه وضعیت اجرای این مبحث در شهر مشهد نسبت به سایر شهرهای کشور در وضعیت بهتری قرار دارد، لیکن با توجه به نتایج بدست آمده، درصد رعایت این مبحث در ساختمان های اجرا شده نسبت به کل ساختمان های سطح شهر کمتر از 30 درصد بوده که این میزان، درصد قابل توجهی نیست. از اینرو با استفاده از ابزارتحلیل دلفی و توزیع پرسشنامه بین 18 نفر از خبرگان، عوامل داخلی و خارجی این موضوع شامل نقاط ضعف، قوت، فرصت ها و تهدید ها شناسایی و ضریب اهمیت هر کدام مشخص گردیدو با استفاده از تکنیک ارزیابی کیفی سوات(swot )و قرارگرفتن هریک از عوامل در ماتریس ارزیابی عوامل داخلی و خارجی، استراتژی تهاجمی استخراج شد که براین اساس استراتژی و راهکارهای توسعه ای توصیه می گردد، که در این شرایط مبحث 19 قابلیت نوسازی و اجرایی را درصورت بهره گیری از نقاط قوت داخلی و حداکثر استفاده از فرصت های خارجی و برطرف نمودن نقاط ضعف را دارا می باشد. در پایان این پژوهش با توجه به استراتژی مذکور، راهکارها و پیشنهادات اجرائی لازم ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

صرفه جویی مصرف انرژی ، عایق کاری حرارتی ، مبحث19 مقررات ملی ساختمان ، مشهد