پیش بینی میزان خود ناتوان سازی دانش آموزان با توجه به تفکر خلاق و سرزندگی تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی میزان خودناتوان سازی دانش آموزان با توجه به تفکر خلاق و سرزندگی تحصیلی بود. این پژوهش کاربردی و توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول شهرستان جغتای بودند که تعداد 139 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خودناتوان سازی جونز و رودوالت (1982)، پرسشنامه خلاقیت تورنس (1979) و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی مارتین و مارش (2006) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها به روش همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد بین تفکر خلاق و خودناتوان سازی، رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین بین سرزندگی تحصیلی و خودناتوان سازی دانش آموزان نیز رابطه منفی معناداری وجود دارد. در خصوص پیش بینی خودناتوان سازی، خلاقیت میتواند خودناتوان سازی را پیش بینی کند اما سرزندگی تحصیلی نمیتواند پیشبین خوبی برای خودناتوان سازی باشد. این نتایج میتواند مورداستفاده مدارس، معلمان و خانواده های دانش آموزان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خودناتوان سازی ، سرزندگی تحصیلی ، تفکر خلاق