نقش واسطه ای انگیزه پیشرفت در الگوی ارتباطی صلاحیت حرفه ای معلمان با خودراهبری یادگیری دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی الگوی ساختاری ارتباط میان صلاحیت حرفهای معلمان وخودراهبری یادگیری دانش آموزان با نقش واسطه ای انگیزه پیشرفت آنها بود. روش پژوهش همبستگی بود. برای این منظور از 250 دانش آموز دختر سال سوم متوسطه نظری شهرستان بندر ترکمن، نمونهای با حجم 224 نفر برگزیده شدند و به سه ابزار خودگزارشی متشکل از مقیاس خودراهبری یادگیری ویلیامسون (2007) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (1972) و پرسشنامه تعدیل شده صلاحیتهای حرفه ای معلمان (کریمی، (1388 پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با روش بیشینه احتمال استفاده شد. یافته های پژوهش معناداری اثر مستقیم ادراک از صلاحیت حرفهای معلمان بر خودراهبری یادگیری دانش آموزان و اثر مستقیم ادراک دانش آموزان از صلاحیت حرفهای معلمان بر انگیزه پیشرفت را نشان دادند. رابطه غیرمستقیم بین صلاحیت حرفهای معلمان و خودراهبری یادگیری نیز تائید کننده نقش واسطه ای انگیزه پیشرفت بین دو متغیر بود. یافته های پژوهش همچنین برازش مناسبی از الگوی پیشنهادی را ارائه کردند. بر مبنای نتایج، ادراک دانش آموز ان از صلاحیت حرفه ای معلمان توانست با واسطه گری انگیزه پیشرفت، 41 درصد از واریانس خودراهبری یادگیری دانش آموزان را پیشبینی میکرد. بر این اساس میتوان نتیجه گرفت که ادراک از صلاحیت حرفهای معلمان با خودراهبری یادگیری شاگردان ارتباط دارد و بهواسطه انگیزه پیشرفت بر آن موثر است.

کلیدواژه ها:

صلاحیت حرفه ای معلمان ، خودراهبری یادگیری شاگردان ، انگیزه پیشرفت