بررسی آزمایشگاهی امکان تشکیل امولسیون پایدار در حضور افزودنی های خطوط دریایی انتقال گاز

در خطوط دریایی انتقال گاز به منظور مقابله با پدیده های خوردگی و تشکیل هیدرات از بازدارنده های شیمیایی استفاده می شوند. با توجه به اختلاط دو فاز آبی و هیدروکربنی در این خطوط، ممکن است این مواد نقش امولسیون کنندگی قوی در سیستم ایفا کنند. تشکیل امولسیون پایدار می تواند مشکلات فرآیندی در بخش جداسازی آب از فاز هیدروکربنی ایجاد کند. در این تحقیق اثرات جانبی بازدارنده خوردگی و بازدارنده سینتیکی تشکیل هیدرات بر تشکیل امولسیون پایدار بررسی شد. بر اساس نتایج مشخص شد که بازدارنده هیدرات اثر امولسیون کنندگی نداشته و در مقابل بازدارنده خوردگی متناسب با غلظت مورد استفاده (بالاتر از 200ppm) در سیستم تشکیل فاز امولسیون پایدار می کند که این امر جداسازی دو فاز را حتی با گذشت زمان های طولانی ناممکن ساخته و مشکلات عملیاتی به وجود خواهد آورد. با افزایش غلظت بازدارنده خوردگی اثر نامطلوب امولسیون کنندگی افزایش می یابد که برای جلوگیری از این امر باید تززیق بازدارنده خوردگی در خط به صورت کنترل شده باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری امولسیون ، میعانات گازی ، بازدارنده سینتیکی هیدرات ، بازدارنده خوردگی ، تضمین پایداری جریان