بررسی آزمایشگاهی روش های تصفیه فیزیکی آب در آبگیری زیرسطحی و تعیین زمان بک واش در فیلترهای ژیوتکستایل

هدف از این پژوهش، بررسی آژمایشگاهی تغییرات زمانی راندمان فیلتر ژیوتکستایل و فیلتر شنی در تصفیه فیزیکی آبگیرهای زیرسطحی و تعیین زمان بک واش در فیلترهای ژیوتکستایل است. سیستم آبگیر شامل لوله پی وی سی مشبک بود که به صورت افقی در امتداد کانال آژمایشگاهی قرار گرفت. جدار خارجی لوله آبگیر در آزمایش های مختلف، مجهز به سه نوع لایه ژیوتکستایل R500، R350 و R800 شد و فیلتر شنی با ضخامت متوسط 20 سانتیمتر به عنوان نمونه شاهد در نظر گرفته شد. آزمایش ها برای رسوبات با چهار غلظت ورودی صفر، 1000، 5000 و 10000 میلی گرم بر لیتر در 180 حالت انجام شد. نتایج نشان داد که متوسط راندمان عملکرد فیلتر شنی برابر 82/4 درصد است، اما راندمان عملکرد فیلتر ژیوتکستایل R500، R350 و R800 به ترتیب 95/2، 99/4 و 100 درصد است. فیلتر ژیوتکستایل سبک تا سنگین نسبت به فیلتر شنی به ترتیب دارای 16 درصد، 21 درصد و 22 درصد افزایش راندمان عملکرد بوده است. معادله عمومی استفاده از ژیوتکستایل در تصفیه فیزیکی آب در طول زمان و تیین زمان بک واش محاسبه و ارایه گردید. با افزایش غلظت رسوبات و دبی، انسداد فیلتر ژیوتکستایل نیز افزایش می یابد. میزان انسداد روزانه در لایه های ژیوتکستایل به طور متوسط 2/16 درصد مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

آبگیر زیرسطحی ، فیلتر ، ژیوتکستایل ، تصفیه فیزیکی ، انسداد ، تغییرات زمانی