اثرآموزش الگوی صحیح فعالیت های روزمره به والدین روستایی، بر اصلاح وضعیت بدنی دانش آموزان پسر دارای ناهنجاری بالاتنه

مقدمه: دوران کودکی مهم ترین دوره برای رشد اسکلتی عضلانی فرد است که در طی آن احتمال بیشتری برای پیشگیری و درمان وجود دارد. همچنین وضعیت بدنی مناسب در دوران کودکی و یا اصلاح عادت های رفتاری در این دوره منجر به حفظ الگوهای مناسب وضعیت بدنی در بزرگسالی می شود. بنابراین می توان فرض کرد که اجرای برنامه های آموزشی می تواند موجب کاهش یا جلوگیری از شروع مشکلات وضعیت بدنی در دوران کودکی شود هدف اصلی این پژوهش بالا بردن آگاهی والدین در مورد دانش وضعیت بدنی و انتقال آن به کودکان می باشد.روش تحقیق: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده و جامعه آماری از دانش آموزان پسر دارای ناهنجاری در راستای ستون فقرات با میانگین سنی 10 تا 13 سال تشکیل شده است. ارزیابی در سه مرحله: قبل از آموزش، 3ماه پس از مداخله آموزشی و 6ماه پس از مداخله آموزشی صورت گرفت.یافته ها: در مقایسه بین دو گروه کنترل و تجربی در پیش آزمون (5/. ≤P ) و پیگیری 3 ماهه(5/. ≤P ) تفاوت معناداری دیده نشد اما در پیگیری 6 ماهه بین دو گروه کنترل و تجربی (/05 ≥P ) تفاوت معنا داری دیده شد نتایج تحقیق نشان می دهد که برنامه آموزشی به والدین روستایی تاثیری در کاهش ناهنجاری دانش آموزان نداشته است.نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد آموزش فعالیت های صحیح به والدین در کاهش ناهنجاری دانش آموزان تاثیر معناداری نداشته هر چند در پیگیری شش ماهه تفاوت معنا داری در دو گروه تجربی و کنترل مشاهده گردید اما این امر میتواند ناشی از افزایش ناهنجاری در گروه کنترل باشد به نظر می رسد سطح فرهنگ عاملی بر معنا دار نشدن این فرضیه باشد هر چند این فرضیه معنا دار نشد اما آموزش وضعیت بدنی صحیح به دانش آموزان و والدین امری ضروری می باشد که نباید نادیده گرفته شود.

کلیدواژه ها:

آموزش والدین روستایی ، الگوی صحیح فعالیت های روزمره ، وضعیت بدنی ، ناهنجاری