ارزیابی ریسک حریق کاربری های صنعتی مستقر در مناطق شهری (مطالعه موردی: منطقه 4 شهرداری تهران)

حوادث یکی از عوامل مهم در نابودی پتانسیل های بالقوه موجود در صنایع است. بدون شک اولین گام در راستای کنترل حوادث، آنالیز دقیق آنها به منظور شناسایی علل ریشه ای می باشد. می توان گفت ریشه یابی حادثه به منظور ارتقای سیستم ایمنی و جلوگیری از تکرار حوادث مشابه از اصول تمامی برنامه های راهبردی مدیریت ایمنی، بهداشت و محیط زیست است. هدف از بررسی ریشه ای حادثه تشخیص مقصر نیست، بلکه تعیین چگونگی روشن کردن مسیولیت ها و کاهش و کنترل خطاهای فاجعه بار آتی می باشد. از طرفی خسارت های سنگین انسانی و اقتصادی ناشی از حریق، ضرورت برخورد علمی با حریق های صنعتی بزرگ، سرمایه گذاری جهت توسعه تکنولوژی حفاظت در برابر حریق و تعیین موثرترین تکنیک ها جهت محدود کردن خسارات را نمایان می سازد. بدین منظور در این پژوهش با هدف بررسی ریسک حریق، ابتدا 25 معیار از روش FRAME شناسایی شد و درجه اهمیت ریسک ها با نظر کارشناسان آتش نشانی بدست آمد. سنجش ریسک حریق نیز براساس اسناد سازمان آتش نشانی و نظرات کارشناسان برای کاربری های مختلف در نواحی متفاوت انجام شد. در این راستا از ترکیبی از روش های تحلیلی سلسله مراتبی فازی (FAHP) و روش میانگین ساده وزنی (SAW) جهت تحلیل اطلاعات استفاده شده است. همچنین با توجه به نتایج تحقیق و اولویت بندی ریسک های حریق، بیشترین میزان خطرپذیری مربوط به شاخص های بار متحرک و منابع قابل اشتعال با وزن 0/137 و 0/107 و کمترین میزان خطرپذیری مربوط به شاخص وضعیت اموزش ساکنین با وزن 0/005 می باشد. که با توجه به نتایج تحقیق نیاز است در کارگاه های صنعتی نسبت به بروز رسانی و تجهیز به سیستم اعلام و اطفای حریق دستی و اتوماتیک و اجرای اصول صحیح انبار داری به جهت جلوگیری از رشد و گسترش افقی و عمودی حریق در سازه و سرایت به کارگاههای مجاور لازم و ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

ایمنی ، ریسک حریق ، روش تحلیل سلسله مراتبی فازی ، روش میانگین ساده موزون