واکاوی تاثیر متقابل فرم ها و تزیینات معماری سنتی در الگوها و سبک پوشاک مردم دوره صفویه با رویکرد زیبایی شناسی

عصر بالندگی و شکوفایی هنر ایران در دوره صفویان به اوج رسید. تمرکز و یکپارچگی سازمان دولت صفوی باعث شد تا جمیع هنرها رونق یافته و تولیدات فراوانی در تمامی زمیه های هنری از جمله بافندگی پارچه صورت گیرد. بدین گونه بود که هنر پارچه بافی در ایران رشد چشم گیری یافت. هنر دوره صفوی غالبا در تداوم هنر دوران گذشته بود و در این دوره به حد کمال خود رسید. معماری و تزیینات وابسته به آن و نیز تمامی رشته های هنری از جمله هنر پارچه بافی پیشرفت به سازایی داشتند و متاثر از یکدیگر بودند. با گسترش همیاری نقاشان و هنرمندان در عصر صفوی شاهد خلق شاهکارهایی در خور توجه بودند. تحولات مذهبی و فرهنگی در زمان صفوی منجر به ایجاد پاره ای تغییرات در نوع و سبک تزیینات گردید. معماری این دوره که شکوه تزیینات با محوریت فرهنگی، ملی و دینی ایرانیان است، حتی در منسوجات دوره صفوی تاثیرگذار بوده و پارچه های بافته شده نیز ازلحاظ رنگ و نوع تزیینات بسیار شبیه به تزیینات مورد استفاده در بناها می باشد. در پژوهش حاضر سعی در این است که ارتباط بین معماری و تزیینات وابسته آن در دوره صفوی با تزیینات بکار برده شده در منسوجات تولید توسط صنعت کاران آن دوره را بررسی کرده و از تاثیر آنها بر یکدیگر آگاه شد.

کلیدواژه ها:

پارچه ، تزیینات ، دوره صفوی ، معماری ، منسوجات