بهینه یابی جهت، عمق و طول پرده آببند در سدها با استفاده از مدل تفاضل محدود modflow (مطالعه موردی سد بهشت آباد)

فرار آب به سمت پایین دست در سدها معمولا با استفاده از نرم افزارهای SEEP/W ، FEEFLOW و UDEC انجام می گردد محدودیت این نرم افزارها در محیط های کارستی و با مرزها و ورودی و خروجی های متنوع هیدروژیولوژی بسیار زیاد میباشد به همین دلیل با استفاده از مدل تفاضل محدود MODEFLOW ، مدل هیدروژیولوژی محدوده سد در شرایط بدون مخزن و مرحله آبگیری با سناریوهای مختلف پرده تزریق در محیط (Groundwater Modeling System) GMS مدل سازی گردید. در این روش مدل ریاضی سد بهشت آباد درشرایط پایدار (Steady) و ناپایدار (Unsteady) تهیه و میزان هدایت هیدرولیکی (K) و ضریب ذخیره (S) در مناطق مختلف آبخوان آهکی مشخص شده است. در مرحله بعدی با اضافه شدن مخزن و پرده تزریق به مدل، در سناریوهای مختلف امتداد، هندسه پرده تزریق و میزان فرار آب به سمت پایین دست مشخص گردید برای این منظور از مدل کالیبره شده آبخوان، مدول Spesific head برای مدلسازی تراز مخزن و مدول Barrier برای مدلسازی پرده تزریق استفاده گردید. تفاوت این روش نسبت به روش های قبلی بررسی ناحیه ای منطقه نه فقط ساختگاه و در نظر گرفتن کل شرایط هیدروژیولوژی می باشد در این نوع مدلسازی بعد از کالیبراسیون علاوه بر موارد یاد شده فرار آب به سمت حوضه های مجاور و ارتباط هیدرولیکی با چشمه های پایین دست مشخص می گردد. مدلسازی نشان داد جهت پرده تزریق باید به سمت پایین دست و مرز نفوذناپذیر مارن سازند رازک حرکت کند و تا 50 متر زیر سطح آب زیرزمینی گسترش یابد. همچنین مدل نشان می دهد طول پرده تزریق باید تا دوخته شدن به این سازند نفوذناپذیر ادامه پیدا کند

کلیدواژه ها:

مدلسازی ، تفاضل محدود ، MODEFLOW ، پرده تزریق ، GMS