بررسی تاب آوری زیرساخت ها بر مبنای روش تحلیل – خطر

مردم دنیا در حال حاضر در محیطی که دایما خطرات در حال افزایش می باشند، زندگی می کنند.. عوامل شاخص در ایجاد مخاطرات عبارتند از: تغییرات جوی، زلزله، توسعه شتاب یافته مناطق شهری و رشد بی سابقه در این مناطق. روش تاب آوری برای طراحی ساختمان ها و حفاظت از زیرساخت های حیاتی و مدیریت خطرپذیری آنها موضوعی است که بایستی بر مبنای شناخت این خطرات در سطح سیستماتیک صورت پذیرد. چنین شیوه ای امکان مهار کردن افزایش خطر پذیری را با روش های پیشرفته منطبق با تکنولوژی پیشرفته امروزی و کاهش خطرپذیری امکان پذیر می سازد. روش های تاب آوری برای حفاظت زیرساخت بر اساس روش های مرسوم ارزیابی خطر سیستم همراه با اصول دفاعی چند لایه به عنوان معیار اساسی اعمال می گردند. حفاظت، ممانعت، شناسایی، تشخیص و عملیات پاسخ و ترمیم سازه ها از معیارهای اصلی دو روش ارزیابی تاب آوری می باشد.تاب آوری به تنهایی یک خروجی از عملکرد سازه نمی باشد بلکه تاب آوری یک روند بی وقفه برای یک سیستم می باشد. تاب آوری نه فقط درباره توانایی ها بعد از وقوع حوادث در برگشت پذیری آنها بلکه در مورد حفاظت آنها نیز می باشد. خروجی اجرای یک روند تاب آوری سازماندهی شده این خواهد بود که زیرساختی با معیار بهره وری و سازگاری با محیط زیست و قابلیت بازگشت خواهیم داشت.

کلیدواژه ها:

زیر ساخت ، تاب آوری ، تحلیل خطر