تحلیل تحولات و نوآوری های قانون جدید فرزندخواندگی با قانون سابق

در ایران به دلیل وجود اهمیت مذهب و نگهداری یتیمان در خانه ها با افزایش جمعیت و تحولاتاجتماعی و فرهنگی و بالا رفتن آمار کودکان بی سرپرست، نیاز به وجود قانون در این زمینهاحساس شد. در نتیجه قانونی تحت عنوان حمایت از کودکان بی سرپرست در اسفند 1353 ، بهتصویب رسید و تاکنون مورد استفاده قرار می گرفته است؛ البته قانون مزبور به دلیل عدم کارایی؛ باتصویب قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392/6/31نسخ شده است؛ قانون جدید مشتمل بر 37 ماده م یباشد و از قانون سابق جامع تر می باشد. در اینقانون برای اولین بار به جای لفظ سرپرستی، از عنوان فرزندخواندگی استفاده شده است؛ این قانونو آیین نامه اجرایی آن نشان است از تغییرات اساسی و تسهیل فرزندخواندگی دارد؛ از جمله مهم-ترین این موارد میتوان به فسخ حکم سرپرستی خانوادهای که کودک تحت قیومت آنها به 18 سالگی رسیده است ، جایگزین هایارث ، واگذاری فرزند به خانواده تک اولاد ، واگذاری فرزند به خانوادههایی که خارج از ایران زندگی می کنند و واگذاری فرزند به دختران و زنان مجرد بالای 30 سال ضمن ارایه مرخصی 6 ماهه اشاره کرد. نگارندگان در این مقاله در پی آن هستند که با مطالعه تطبیقی و مقایسه قانون جدید با قانون سابق؛ اولا مشخص کنند که وضعیت موجود نظام فرزندخواندگی در زمینه مبانی فرزندخواندگی و تحولات و نوآوری های آن چگونه است و ثانیا چه تدابیری را میتوان در جهت بهبود وضعیت حقوقی ایران پیشنهاد نمود.

کلیدواژه ها:

فرزندخواندگی ، کودک ، سرپرست ، جایگزین های ارث