تحلیل جرم شناختی تاثیر اهانت بر خودزنی در نیروهای مسلح ایران

امروزه پیشگیری از جرم به نقطه مشترک تفکر و اعتقادات همه حقوق دانان و سیاست گذاران و مجریانسیستم های حقوقی بدل شده است. نیروهای مسلح در هر کشور بازوی اصلی ایجاد امنیت و برقراری نظم وانضباط اجتماعی و مقابله با تهاجم نیروهای مسلح سایر کشورها و حفظ حدود و مرزهای کشور می باشند. باتوجه به کارکرد و حساسیت نیروهای مسلح اتخاذ و اجرای سیاست های پیشگرانه از جرم در این مجموعه، بسیاراهمیت دارد.خودزنی یکی از جرایم شایع در نیروهای مسلح می باشد که کاهش این جرم چه از لحاظ تعداد وچه از لحاظ شدت حادثه ، همیشه جزء اولویت های اول سازمان قضایی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایرانو نیروهای مسلح همه کشورهای جهان بوده است. در تقسیم بندی علل وقوع این جرم، از عوامل درون فردیمانند اختلالات روانی و برون فردی مانند عوامل سازمانی نام برده شده است. یکی از این علل و عوامل که تاثیرغیرقابل انکاری بر تعداد و شدت جرم خودزنی دارد ، وقوع جرم اهانت است.هدف ما در این پژوهش ایناست که با بررسی تاثیر جرم اهانت بر خودزنی در نیروهای مسلح ، با ارایه راهکارهای علمی و عملی، بهفرماندهان و مدیران درزمینه کاهش جرم اهانت موثر بر تعداد و شدت جرم خودزنی ،کمک نماییم. اینموضوع براساس اطلاعات گردآوری شده از منابع معتبر به روش تحلیلی و توصیفی ، تبیین و با استنتاج منطقی بهارزیابی پرسش های پژوهش و فرضیه های مطرح شده ، می پردازد.نتیجه اینکه برخی از انواع اهانت درنیروهای نظامی و انتظامی تاثیر مستقیم بر تعداد وقوع جرم خودزنی در بین کارکنان نیروهای مسلح دارد و برخیدیگر علاوه بر تاثیر مستقیم بر تعداد و میزان وقوع جرم خودزنی ، بر شدت وقوع جرم خودزنی نیز موثر میباشد و می توان گفت که بر تعداد وقوع جرم خودزنی منجر به فوت و یا قطع عضو تاثیر مستقیم دارد.

کلیدواژه ها:

نیروهای مسلح ، جرم اهانت ، جرم خودزنی ، سیاست های پیشگیری ازجرم