سنجش مقاومت لغزندگی روسازی آسفالتی با استفاده از اپوکسی تحت شرایط آب و هوایی نامعتدل

ایمنی در تردد وسایل نقلیه یکی از اصولیترین مبانی در مهندسی راه و ترابری در جهان است. همه روزه تعداد تلفات زیادی بر اثر تصادفات در جاده ها گزارش می گردد. درصد زیادی از این تصادفات بر اثر لغزندگی سطوح آسفالتی و توقف دیرهنگام خودروها در هنگام تصادف است. مقاومت لغزندگی روسازی ای نقش تعیین کننده ای در پیشگیری از تصادفات ناشی از لغزندگی اعمال می کند. در این پژوهش هدف اصلی بهبود مقاومت لغزندگی روسازی بتنی آسفالتی می باشد ازاین رو به منظور دستیابی به هدف موردنظر مقاومت لغزندگی روسازی بتنی آسفالتی اجراشده با اپوکسی، یک مخلوط آسفالت اپوکسی با ساختار متراکم، موردبررسی قرار گرفت. برای این منظور ابتدا، مخلوط با یک روش طراحی حجمی، طراحی شد، و عملکرد روسازی برای ارزیابی قابلیت مخلوط آسفالت اجراشده با اپوکسی متراکم برای روسازی پل فولادی، بررسی شد. دوم، مقاومت لغزندگی مخلوط آسفالت اجراشده با اپوکسی متراکم ارزیابی شد، که شامل مقاومت لغزندگی اولیه، مقاومت لغزندگی بلندمدت، و مقاومت لغزندگی تحت شرایط هوایی نامعتدل،است و طول عمر مقاومت لغزندگی، تخمین زده شد. نتایج نشان می دهند که درمی یابیم که مقادیر MTD ناکافی منجر به کمبود مقاومت لغزندگی در EAM می شود. مقادیر MTD متوسط برای VS-EA10 برابر 0.97 میلی متر است که بالاتر از SMA-10 است و حدودا 4 برابر بیشتر از EA-10 است. درنهایت می توان بیان کرد مخلوط پیشنهادی می تواند الزامات عملیاتی روسازی پل فولادی را برآورده کند و به طور چشمگیری باعث بهبود مقاومت لغزندگی روسازی بتنی آسفالتی گردد

کلیدواژه ها:

مقاومت لغزندگی ، مخلوط آسفالت با اپوکسی ، روسازی عرشه پل فولادی