ناسازواری کلامی در نهج البلاغه

ناسازواری کلامی یکی از انواع نا سازواری هایی است که در سطح کلام و گاه در قالب جمله و عبارت رخ میدهد و معانیظاهری واژه یا عبارت را متضاد و متناقض با معنای حقیقی اش نشان میدهد و نوعی دوگانگی در کلام خطیب پدید می آید که بهعنوان تکنیک بلاغی کاربرد دارد. ناسازواری کلامی در ادبیات عرب با اصطلاح المفارقه اللفظیه و در ادبیات غرب با عنوان Irony Verbal شناخته می شود و در جایگاه شگردی بیانی گاه برای بیان مقاصدی چون آگاهی بخشی در جامعه ، نکوهش افراد و ... به کار می رود که نمونه هایی از آن را می توان در نهج البلاغه مشاهده نمود. در این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی بهبررسی کلام زیبای پیشوای مومنین حضرت علی (ع) پرداخته است و نوع زبان آوری حضرت در سخنانشان از منظر ناسازواری کلامی-واژگانی ارزیابی می گردد.

کلیدواژه ها:

ناسازه ، ناسازواری کلامی ، نکوهش ، نهج البلاغه