واکاوی بنیان های نظری راهبرد استحفاظی معاصرسازی برای میراث معماری

در درازای تاریخ، همواره، اعمال تغییرات جزیی در بناها، با هدف تعریف کاربری جدید، مورد اهتمام عملی واقع شده است، به عبارت دیگر این بناها می توانند با ارایه کاربری جدید و مورد نیاز دنیای امروز خود را از تیغ بولدوزرها نجات دهند. با این حال، انطباق یا استفاده مجدد (تغییر کاربری) انطباقی به عنوان یک حوزه تخصصی که مستقلا با مبانی نظری و عملی خود پشتیبانی شده باشد، از دهه هفتاد قرن بیستم میلادی پا به عرصه وجود نهاده است. این نوشتار، جستاری در باب معاصر سازی مبانی نظری حفاظت و مرمت استحفاظی است که خاستگاه و نیز سیر تطوری اندیشه های این حوزه تخصصی را تا کنون، باید در ژرفنای آن جست.