جست وجوی فضای اثیر در معماری ایرانی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 320
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAUM01_0865
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
مطالعات فراوان صورت گرفته توسط محققین،در رابطه با اصول معماری ایرانی نشان از ارتباطی بین عرفان و معماری دارد.تعدادی از تحقیقات این رابطه را در تجلی اسما و صفات خداوند دانسته اند و بعضی دیگر عناصر محترم شمورده شده در مفاهیم عرفانی چون نور،آب،رنگ و دیگر مولفههای این چنین ای را ویژگی این ارتباط دانسته اند و عده ای اصول اخلاقی در آموزش های معماران را و سال های اخیرصاحب نظرانی،مباحث مرتبط به عالم خیال را نتیجه این رابطه میداند،اما آن چه مبهم است،اولین و اساسی ترین اصل عرفان،یعنی خودشناسی.اگر مبانی معماری ایرانی از عرفان سر چشمه می گیرد، پس باید اولین اصل عرفان متجلی شده باشد تا مطابق آموزههای عرفانی، شخص خود به حقایق پی ببرد.آن چنان که پیامبر اکرم(ص)فرموده است: ((من عرفه نفسه فقدت عرفه ربه)).در ابن تحقیق با تحلیل و بررسی مولفه های موجود در معماری گذشته و تحلیل نمونه ای از خانه سنتی و تیمچه و عناصر سازنده بنا،بدین نتیجه رسید که تاثیر هم نشینی و آموزش معماران در خانقاهها سبب ابداع فضای اثیری شده است که این فضا برگرفته ازنوع آموزش آنان و آموزه های عرفانی که در ایهام بوده و نه صریح و روشن در کالبد معماری تجلی می کرده است.به عبارتی ساختن در ایهام،موجب خلق فضای اثیری می گردید و اثیر سبب تفکر شخص بر خود و بازگشت به خویشتن می شده است.هدف از این تحقیق احیای دوباره فضای اثیری است که اگر این فضا احیا گردد فرهنگ،هویت و به طبع صورت این دو که معماری باشد احیاءخواهد شد.
نویسندگان
محمد هادی فرمانی
دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد تهران شمال
مصطفی مختاباد
استاد دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس،