بررسی سازماندهی مجموعه ای مسکن ترکمن از دیدگاه روانشناسی محیط

انتقال فرهنگ تنها ازطریق زبان، پوشاک و غیره اتفاق نمی افتد ، از طرق محیط ساخته شده و روشی که استقرارها استفاده می شوند اتفاق می افتد از محیط های ساخته شده دست بشر مسکن ها هستند در هر ناحیه گونه مسکن و البته سازماندهی آن متفاوت است. یکی از قومیت های کشور ایران ترکمن است. با بررسی میدانی در شهرهای ترکمن به سازماندهی مجموعه ای برخورد می کنیم که سالهاست در این نواحی رایج است. این مقاله سعی دارد دلایل سازماندهی مجموعه ای مسکن ترکمن را بررسی کرده و دلیل اصلی این موضوع را با استفاده از مفاهیم روانشناسی محیط عنوان کند. با توجه به شرایط جهان کنونی وکمرنگ شدن تعاملات و اجتماع اقوام، این سازماندهی مجموعه ای می تواند بعنوان الگو مورد بررسی قرارگیرد. در این تحقیق از روش توصیفی و تحلیلی و پژوهش های میدانی استفاده شده است. در مرحله اول و مطالعات کتابخانه ای و رجوع به اسناد در باب زندگی ترکمن ها و روند تغییر شکل خانه ها صورت گرفته است که با مفاهیمی از جمله فرهنگ، محیط و رفتار، قلمروگرایی در روانشناسی محیط و مفاهیم مسکن به شاخص هایی دست یافت و در مرحله بعد تحقیق میدانی و پیمایش در شهر انجام شده که با مصاحبه فرضیه ها مشخص تر شد و180 پرسشنامه بین بومیان توزیع گردید و نتیجه حاصل از پرسشنامه، با نرم افزارspss و آزمون همبستگی اسپیرمن، به سوالات و فرضیه های مقاله پاسخ داده است. در نتیجه به این موضوع دست می یابد که از بین شاخص های برداشت شده از مطالعات و پاسخ به سوالات بترتیب امنیت روانی، اجتماع پذیری، قلمروگرایی، امنیت کالبدی و هویت فرهنگی بالاترین و پایینترین امتیاز را در علل سازماندهی مسکن بصورت مجموعه ای دارد. در ادامه پژوهش به دنبال آنکه آیا متغیرهای دیگری نیز در مسکن های مجموعه ای وجود دارد یا نه، طی مصاحبه های صورت گرفته عواملی استخراج گردید از جمله موقعیت وراثتی و وضعیت زمین ، اقتصاد،(این دوعامل پیوستگی زیادی با هم دارند)، که در نهایت عامل اقتصاد از عوامل دیگر بالاتر بوده است.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، مسکن ترکمن ، سازماندهی فضایی ، قلمرو ، روانشناسی محیط