بررسی گاردریل با فاصله انداز فولادی و فاصله انداز الاستومری پیشنهادی

بعد از ساخت وسایل نقلیه و افزایش سرعت حرکت آنها، آمار مرگ و میر جاده ای افزایش یافت به همین سبب توجه بیشتر به کیفیت، معیار و استاندارد های جاده ای منجر شد. باید کیفیت ایمنی جاده ها و خودرو ها را بالا برده شود تا در هر تصادف جاده ای ساده ای منجر به کشته شدن سرنشینان خودرو نشود. در این پژوهش به گاردریل پل ها پرداخته شده است. توجه این تحقیق به فاصله انداز ها می باشد که وجود آن در گاردریل ها باعث عدم گیر افتادگی چرخ وسیله ی نقلیه در پایه ی گاردریل شده و از شدت سانحه می کاهد. از نرم افزار Abaqus برای مدل سازی استفاده گردید. بررسی شد که استفاده از فاصله انداز با جنس متفاوت می تواند در عملکرد ایمنی گاردریل چه تاثیری داشته باشد. با مقایسه آیین نامه های مختلف، با توجه به اینکه آیین نامه ایران دست بالاتر از بقیه ی آیین نامه عمل می کرد، از آیین نامه بارگذاری پل های ایران استفاده شد. در تحقیقات انجام بافته فاصله انداز شش ضلعی فلزی کار شده بود. در این مقاله به جای فلز از الاستومر استفاده شد. علاوه برآن به جای شش ضلعی خالی از حالت توپر با همان مصالح الاستومری در نظر گرفته شد. برای اتصالات مدل سازی از پیچ هایی با قطر 1.2mm و جنس تیتانیوم استفاده شد. در صورتی که قبلا در مقالات به شکل جوش نقطه ای انجام داده بودند. نتایج حاصل از مدل سازی ها و مقایسه ی نتایج حاصل نشان داد که جابجایی های طولی در مدل گاردریل پیشنهادی بیشتر از حالت گاردریل های استفاده شده است اما در حد قابل قبول، که علت آن می تواند ناشی از پایین بودن مقاومت برشی در الاستومرها دانست. همچنین تغییرات ارتفاع در هر دو برخورد در حالت پیشنهادی بیشتر از حالت استفاده شده است. بنابراین این مشاهدات می توان نتیجه گرفت که گاردریل پیشنهادی شکل پذیرتر از گاردریل های مورد استفاده است که این باعث کاهش شدت حادثه می شود.

کلیدواژه ها:

گاردریل ، عملکرد ایمنی جاده ها ، فاصله انداز ، آیین نامه بارگذاری پل