بررسی نقش پارکینگ در ساماندهی بافت پرازدحام شهری با بکارگیری شاخصه های توسعه حمل نقل مبنا(TOD) (نمونه موردی بافت مرکزی تبریز)

مناطق مرکزی نقش تعیین کننده ای در حیاط روزانه شهرها دارند می بایست از یک طرف نسبت به کاهش مشکلات ترافیکی زیست محیطی آنها از طرف دیگر نسبت به بهبود ارتقای روزافزون شرایط ترافیکی آنها به صورت جدی اقدام شود. اگر بخواهیم مراکز شهری همانند شکل اولیه خود پویا سرزنده گردند، باید راهکارهای مناسبی برای حفظ میراث شهرسازی خویش در برابر ترافیک بخصوص رشد روز افزون اتو مبیل در پیش گیریم. توسعه بر اساس حمل نقل عمومی (TOD) می تواند به عنوان ابزاری برای توسعه هوشمند پایدار، اعطا کننده سرزندگی به بستر رو به زوال درون شهری بسط دهنده شیوه زندگی مردم شهر، در کانون توجه برنامه ریزان طراحان شهری مطرح باشد. پژوهش حاضر بر آن بوده تا به این پرسش که راهکار ساماندهی وآرام سازی بافت پر ازدحام مرکز شهر تبریز چیست پاسخ دهد. قلمرو مکانی این پژوهش بافت مرکزی شهر تبریز بوده در تحقق آن از راهبرد اسنادی پیمایش اجتماعی استفاده شده است. تاکید این جستار بر مکان یابی درست پارکینگ به منظور ساماندهی استفاده از راهکارهای مختلط حمل نقل شهری در بافت پر ازدحام تبریز بوده است. تعداد اعضای نمونه مرحله نظرسنجی 90 نفر می باشد که به روش تصادفی انتخاب پرسش نامه ای شامل سوالات باز بسته میان آنان توزیع شده همچنین تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS 22 ارزیابی گردیده است. بر طبق مطالعات نتایج این پژوهش پارکینگ حاشیه ای (مجاز غیر مجاز) عامل اصلی ترافیک در بافت مرکزی شهر از دیدگاه پرسش شوندگان می باشد که به خوبی پاسخگوی سوال فرضیات تحقیق می باشد که تا چه اندازه مکان یابی صحیح پارکینگ ها راهکارهای مختلط حمل نقل شهری می تواند باعث آرامسازی ترافیک در این بافت پر ازدحام شود. از این رو تقویت حمل نقل عمومی نزدیکی پارکینگ به ایستگاهها موثرترین راه حل برای جلوگیری از ورود اتومبیل به بافت مرکزی دستیابی به مولفه های توسعه پایدار اولویت دهی به پیاده دوچرخه خواهد بود.