بررسی تحلیل شبکه های حسگر بی سیم افزایش طول عمر بر اساس خوشه بندی سنسورهای حسگر بی سیم توسط الگوریتم ژنتیک عامل سیار

شبکه های بی سیم ارتباط بین نود ها را در مناطقی که امکان برقراری ارتباطات با ابزار های رسانه ای وجود ندارد ایجاد می کنند. ارتباط بی سیم دارای مزایایی از جمله صرفه جویی در سخت افزار ارتباطی عدم وابستگی به موقعیت مکانی خاص می باشد، اما دارای مشکلاتی نظیر شکل ارسال اطالعات حفظ امنیت داده های ارتباطی می باشد. این شبکه ها متشکل از ده ها، صدها یا حتی هزاران حسگر است که به صورت بی سیم با فاصله از یکدیگر در محیط تعبیه می شوند، به گونه ای که با یکدیگر در ارتباط بوده وظیفه کشف جمع آوری اطلاعات محیطی انتقال آن اطلاعات به یک مرکز نظارتی را برعهده دارند. با گسترش فناوری سیستم های پیشرفته مکانیکی-الکترونیکی بسیار ریز که ساخت حسگرهای هوشمند کوچک را آسان نموده،این شبکه ها توجه بیشتری را به خود جلب کرده اند. این نوع شبکه در بسیاری از کاربردها مثل جمع آوری داده ها در محیط های نظامی، سیستم نظارت بر محیط، سیستم کنترل هوشمند، مدیریت ترافیک، عملیات پزشکی ... کاربرد دارند. مهمترین مسیله در شبکه های حسگر، مسیریابی مهمترین مسیله در مسیریابی مصرف انرژی بهینه متوازن حسگرها، جهت افزایش طول عمر این شبکه هاست. زیرا انرژی حسگرها محدود غیرقابل شارژ می باشد. در این مقاله در ابتدا به بررسی تحلیل شبکه های حسگر بی سیم پرداخته سپس افزایش طول عمر بهبود مصرف انرژی شبکه حسگر بی سیم روشی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک بهبود یافته عامل های سیار ارایه شده است. نتایج حاصل از شبیه سازی روش پیشنهادی در سناریو معتبر این حوزه مطالعاتی حاکی از بهبود قابل توجه افزایش طول عمرشبکه حسگر بی سیم نسبت به روش های GAEEP الگوریتم های سلسله مراتبی می باشد.