مدیریت کاهش کنترل خطرات بهداشتی محیط زیست نانومواد

نانو تکنولوژی، فناوری جدیدی است که تمام دنیا را فراگرفته است به تعبیر دقیقتر نانو تکنولوژی بخشی از آینده نیست بلکه همه آینده است نانوتکنولوژی، توانمندی تولید مواد، ابزارها سیستمهای جدید با در دست گرفتن کنترل در سطح مولکولی اتمی استفاده از خواص آنها درمقیاس نانو می باشد. علم نانو، عبارت است از مطالعه پژوهش وسایل ساختارهایی که در کوچکترین واحد دیمانسیون (200) نانومتر یا کوچکتر وجود دارند. از تعاریف فوق بر می آید که نانو تکنولوژی یک رشته نیست بلکه رویکرد جدیدی در تمام رشته هاست. برای نانو تکنولوژی کاربرد هایی را در حوزه های مختلف از غذا، دارو تشخیص پزشکی بیوتکنولوژی تا الکترونیک، کامپیوتر، ارتباطات، حمل ونقل، انرژی، محیط زیست، مواد هوا فضا امنیت ملی بر شمرده اند: کاربرد های وسیع این عرصه پیامد های اجتماعی سیاسی حقوقی آن، این فناوری را به عنوان زمینه فرا رشته ای فرا بخش مطرح نموده است. هر چند آزمایش ها تحقیقات پیرامون نانوتکنولوژی از ابتدای ده هقرن بیستم به طور جدی پیگیری شده اما اثرات تحول آفرین، معجزه آور باور نکردنی نانو تکنولوژی در روند تحقیق توسعه باعث گردید که نظر تمامی کشور های بزرگ به این موضوع جلب گردد فناوری نانو را به عنوان یکی از مهمترین اولویتهای تحقیقاتی خویش طی ده هاول قرن بیست یکم محسوب نمایند. به طوریکه ژاپن درسال 2001، 400 میلیون دلار در سال2004، 960 میلیون دلار هزینه کرده است آمریکا برای این امر در سالهای 2008-2005 حدود 3/7بیلیون دلار اختصاص داده استام.ا همراه با چنین انقلاب فناوری جدیدی، سوالاتی در مورد سلامتی، ایمنی بهداشت محیط زیست، بهداشت حرفه ای مسایل مرتبط با مصرف کننده مطرح می شود. اگر نانومواد مهندسی شده خصوصیات فیزیکی متفاوتی نسبت به انواع مشابه بزرگمقیاس دارند، آیا این مواد خطرات تازه ای در مراحل ساخت، استفاده دفع خود برای سلامت بهداشت انسان در بردارند در این مقاله درباره ریسکها خطرات نانومواد بحث می گردد به راهکارهای کاهش حذف این خطرات با استفاده از نانوتکنولوژی سبز پرداخته می شود