مطالعه تجربی ضایعات هیستوپاتولوژیک ناشی از عصاره گیاه خارخاسک درکلیه رت

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 216

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_0513

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

اولین شواهد استفاده انسان از گیاهان برای درمان بیماری ها به دوران باستان بر می گردد.گیاه خارخاسک با نام علمی Tribulus terrestris، گیاهی چند ساله با گستردگی جهانی است که در اکثر نقاط جهان بخصوص ایران می روید.از گیاه کامل، بخصوص میوه های آن برای درمان بیماریهای مختلفی مانند؛ عفونت های ادراری، عفونتهای چشمی دیابت استفاده می شود. این گیاه همچنین با دارا بودن خواص تقویت کنندگی، نیروزا بودن افزایش قدرت عضلانی؛ بعنوان یک داروی آنابولیک از قرنها پیش مورد استفاده ورزشکاران قرار گرفته است.در داروهای تجاری تقویت جنسی از عصاره این گیاه استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات هیستوپاتولوژیک تجویز دز درمانی این گیاه بر روی کلیه موشهای رت می باشد. 60 سر رت نر با وزن 270-250 گرم استفاده شد، سپس موش ها به طور تصادفی به 10 گروه مساوی تقسیم شدند، هشت گروه درمان تحت تجویز خوراکی عصاره خارخاسک در نرمال سالین به میزان 10و20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 14، 28، 35 49 روز قرار گرفتند. گروه های کنترل شامل دو گروه کنترل گاواژ کنترل صفر بودندکه کنترل گاواژ در طول مطالعه با نرمال سالین گاواژ در آن ها انجام می شد کنترل صفر هیچ درمانی درآن صورت نمی گرفت. موشهای فوق در اتمام مطالعه، بیهوش شده بعد از خونگیری از قلب، کشته شده کلیه آنها خارج گردید. نمونه های جدا شده بعد از تثبیت در فرمالین تهیه مقاطع میکرونی، با روش E&H رنگ آمیزی شده ضایعات آنها بررسی گردید.ضایعاتی که در کلیه مشاهده شد شامل آتروفی گلومرولی، تغییر گلومرولی، نفریت بینابینی،پرخونی،دژنراسیون سلول های اپی تلیوم،کست هیالینی خونریزی های داخل لوله ای، فیبروزگلومرولی گلومرولو اسکلروز بود. تمام ضایعات مشاهده شده با افزایش دز زمان تجویز شدید تر می شد. هیچ گونه تفاوت معنادار آماری در وزن کل بدن وکلیه در بین گروه های مورد مطالعه مشاهده نگردید.با توجه به نتایج فوق، استفاده از این گیاه دارویی باید محدود کنترل باشدو از استفاده بی رویه از آن بخصوص در بیماران کلیوی ممانعت گردد.

نویسندگان

سیدایمان فاطمی

دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان

امین درخشانفر

دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان

جلیل آب شناس

دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان