یافته های اپیدمیولوژیک از شیوع همزمان تریکومونیازیس در کبوتران اهلی پرندگان وحشی دراطراف مراکز صنعتی طیور در کرمان

شیوع تریکومونیازیس بطور همزمان در کبوتران اهلی آزاد (نه خانگی) پرندگان وحشی (سهره، قمری، قرقی) در اطراف مراکز صنعتی طیور در کرمان از جنبه های کلینیکال اپیدمیولوژی زیست محیطی مطالعه شد. به این منظور کشتارگاه صنعتی دام طیور، کارخانه تولید خوراک دام طیور 14 مرغداری نزدیک به مراکز فوق انتخاب شدند ودر طی یکسال جمعا 216 قطعه کبوتر (هر فصل 54 نمونه)و 27 قطعه پرندگان وحشی که در اطراف مراکز فوق جهت تغذیه از باقیمانده های غذایی، پساب پسامد ضایعات این مراکز تجمع می کردند، تهیه شد. از نمونه مدفوع محتویات چینه دان (با روش گاواژ) اسمیر تهیه جهت مشاهده تریکومونیازیس تخم نماتد سستود مورد بررسی قرار گرفتند. طبق نتایج بدست آمده، فراوانی آلودگی به تریکومونیازیس در فصل بهار 10 قطعه (%18) در فصل تابستان قطعه (%14) در فصل پاییز قطعه (%6) در فصل زمستان قطعه (%3) بود هیچ گونه آلودگی انگلی نماتد سستود مشاهده نشد. نتایج فوق نشان می دهد که بیماری بر خلاف سایر نقاط دنیا در کرمان شیوع فصلی دارد. نقش حامل ها افزایش تحرک جمعیتی ناشی از تولید مثل در این زمینه می تواند موثر باشد. همچنین به نظر می رسد خشکسالی های اخیر در منطقه، با کاهش غذا آب در زیستگاه های طبیعی پرندگان حیات وحش، هجوم آنها را به مراکز فوق در پی داشته است. اختلاط گونه های مختلف اهلی وحشی این پرندگان در اطراف مراکز فوق باعث ایجاد کانون های آلوده ای از تریکومونیازیس بقاء آن شده است. ارتقاء بهداشت محیط مراکز فوق، درمان های دوره ای کبوتران اهلی غذا دهی در ایستگاه های طبیعی پرندگان حیات وحش در مواقع خشکسالی میتواند بخشی از خطرات خسارات بهداشتی زیست محیطی ناشی از بیماری را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

تریکومونیازیس ، کبوتر ، حیات وحش