حقوق حیوانات ریشه های تاریخی آن در ایران

باورهای ایرانیان باستان از کهن ترین فرهنگهایی می باشد که حقوق حیوانات در آنها به عنوان یک رویکرد فرا آیینی خاطر نشان شده است. در آیین مزدیسنا که در زمان ساسانیان رواج داشته، نیکی ترحم به حیوانات جایگاه ویژه ای به خود اختصاص داده در رساله پهلوی (ارداویراف نامه) که در زمان ساسانیان نگاشته شده، سزای آنانی را که نسبت به حیوانات بد رفتاری پیشه میکنند عذاب دوزخ پاداش کسانی که با حیوانات نیک رفتاری می کنند را سعادت ابدی بر می شمارد. مانی نیز در آیین خود برای حیوانات اهمیت ویژه ای قایل شده پیروانش را از هرگونه آزار حیوانات به شدت منع کرده است. رساله شایست ناشایست که از کتب پهلوی پیش از اسلام است، کشتار بیهوده حیوانات را به شدت نهی کرده آن را مستوجب عذابی دردناک در آن جهان دانسته خوش رفتاری با حیوانات فراهم آوردن امکان زاد ولد آنها را موجب برخورداری از لطف خداوند می داند. در اوستا پیرامون حقوق حیوانات مطالب فراوانی به چشم می خورد در زرتشت نامه نیز از قول زرتشت توجه مهربانی به حیوانات توصیه شده است. در متون دیگری همچون دینکرد نیز در آیین مزدک رعایت حقوق حیوانات مقدس شمرده شده است که همگی بر زیشه دار بودن این امر در تاریخ ایران صحه می گذارند.

کلیدواژه ها:

حقوق حیوانات ، تاریخ ، ایران