تعیین میزان آلودگی قزل آلای رنگین کمان پرورشی به انگل دیپلوستوموم اسپاتاسیوم

توسعه صنعت تکثیر پرورش آبزیان مستلزم افزایش اطلاعات تخصصها در زمینه مسایل مدیریتی بهداشتی این جانوران آبزی است، چرا که در شرایط تولید صنعتی پرورش متراکم با ایجاد اختلال در مکانیسمهای تطبیقی جانور روابط طبیعی بین موجود آبزی محیط امکان ابتلا به انواع بیماری ها بسیار شایع بوده با توجه به حساسیت بسیار زیاد ماهیان به این بیماری ها، درمان آنها بسیار مشکل وگاهی غیرممکن خواهد بود. شایعترین بیماری های ماهیان بیماری های انگلی بوده که در این میان آلودگی به نوزاد انگل دیپلوستوموم اسپاتاسیوم (Diplostomum spataceum) در استخرهای پرورش ماهی مراکز تکثیر ماهیان پرورشی بسیار حایز اهمیت میباشد. با توجه به وسعت شیوع این بیماری در ایران بنا بر گزارشات متعدد موجود نقش موثر آن در کاهش تولید ماهیان پرورشی، ضرورت آگاهی اطلاع از نحوه آلودگی چگونگی رشد گسترش این انگل ارایه راه حلهایی برای پیشگیری از آلودگی شیوع آن نیز درمان ماهیان بیمارکاملا لازم پراهمیت می باشد. در این مطالعه از کارگاه پرورش قزل آلای رنگین کمان در شهرستان ارومیه تعداد 100 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان به طور تصادفی بدون در نظر گرفتن سن جنس تهیه گردید. پس از انتقال ماهیان به آزمایشگاه بهداشت آبزیان دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه ابتدا نمونه ها را بیومتری کرده سپس از عدسی هر دو چشم ماهی لام مرطوب تهیه کرده زیر میکروسکوپ با بزرگ نمایی 3/2 مورد بررسی قرار گرفت. در عین حال از مایع زجاجیه چشم نیز لام مرطوب تهیه گردید تا در صورت آلودگی به نوزاد انگل مورد مطالعه قرار گیرد. در این بررسی بیشترین آلودگی درکارگاه شماره 1با 37/5 درصد آلودگی کارگاه شماره با 16/6 درصد آلودگی به متاسرکر دیپلوستوموم اسپاتاسیوم بوده کارگاه های 2، 6فاقد آلودگی به این انگل بودند. در این بررسی تعداد متاسرکر مشاهده شده در هر عدسی چشم حاقل عدد حداکثر 10 عدد بود که در مجموع دارای ضریب آلودگی کمی بودند. با توجه به نتایج به دست آمده مشخص گردید که در کارگاه هایی که از آب چاه استفاده کرده اصول بهداشتی را به خوبی رعایت می کنند، نسبت به کارگاه هایی که آب مورد نیاز خود را از رودخانه ها تأمین کرده اصول بهداشتی را به خوبی رعایت نمی کنند، درصد آلودگی بسیار پایین تر بوده است.