بروز اپیدمی ساپرولگنیازیس در ماهیان قزل آلای رنگین کمان پرورشی در استان مازندران

ساپرولگنیازیس یک بیماری عفونی قارچی مهم ماهیان وحشی پرورشی آبهای شیرین در فصول سرد است. اگرچه چندین جنس از خانواده ساپرولگنیاسه به عنوان عامل بروز بیماری شناخته شده است لیکن جنس ساپرولگنیا به عنوان یکی از مهمترین پاتوژنهای قارچی در ماهیان آب شیرین خصوصا در گونه های آزاد ماهیان شناخته شده است. گونه های مختلف این جنس قادرند رده های سنی مختلف ماهیان از مرحله تخم لقاح یافته تا مولدین را آلوده ایجاد تلفات نمایند. یکی از عوامل مهم در بروز این بیماری حضور عوامل استرس زا نظیر تغذیه نامناسب، دستکاریهای غیر اصولی، کیفیت پایین آب، رسیدگی جنسی(خصوصا در جنس نر) عفونتهای باکتریایی انگلی است. در اسفند ماه 1387 بروز تلفات ماهیان پرواری با وزن بالا از منطقه هراز گزارش شد. در بررسیهای به عمل آمده از کارگاه تعداد 80 قطعه ماهی مورد بررسی قرار گرفت. مهمترین علایم ظاهری در ماهیان وجود توده های پنبه مانند بود که بخشی یا در مواردی کل سطح بدن را پوشانده بود. میزان نفوذ این توده در موارد زیادی تا عمق عضلات حتی ستون فقرات ماهی بود.متوسط وزن ماهیان مبتلا 650 گرم %83 نر %27 ماده بودند. از ماهیان فوق نمونه برداری جهت تهیه لا مستقیم، کشت هیستوپاتولوژی انجام گردید. در بررسی مستقیم در تمام نمونه ها هایفهای پهن بدون دیواره عرضی که منتهی به اسپورانژیومهای گرزی شکل می شد مشاهده گردید. همچنین از تمام کشتهای به عمل آمده ساپرولگنیا جداسازی شد. در بررسی بافتی تهاجم شدیدی از هایفهای قارچی بدون دیواره عرضی به درم عمق عضلات بخوبی نمایان بود. با توجه به رسیدگی جنسی، درجه حرارت آب(در زمان نمونه برداری در حدود درجه سانتیگراد بود) کاهش اشتهای ماهیان( تقریبا در تمام مزاری فقط یک وعده غذادهی صورت می گرفت) میتوان عوامل فوق را از مهمترین فاکتورهای بروز این اپیدمی تلقی نمود.

کلیدواژه ها:

ساپرولگنیازیس ، قزل آلای رنگین کمان ، استان مازندران