مطالعه اثرات گلوتامات هیستامین مرکزی بر مکانیسم اخذ غذا در نیمچه های گوشتی

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 284

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_0111

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

گلوتامات هیستامین دو عامل مهاری اشتها در سیستم عصبی مرکزی پرندگان می باشند. در تحقیق حاضر به اثر تداخل گلوتامات هیستامین همچنین اثرات مستقل گلوتامات، هیستامین آنتاگونیست هیستامین بر روی میزان اخذ غذا در جوجه های گوشتی پرداخته شد. برای اجرای این تحقیق از جوجه خروس های گوشتی به وزن 750700 گرم که کانول استیل در بطن راست مغز آنها کاشته شده بود استفاده شد. همه جوجه ها به مدت 24 ساعت قبل از انجام تزریق از خوردن غذا محروم شدند. پرندگان پس از کانول گذاری بر حسب نوع ماده تزریقی در بطن راست مغز به گروههای مختلف تقسیم شدند (n=8) یک گروه نیز بعنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. سپس محلولهای گلوتامات، هیستامین، آنتاگونیست هیستامین گلوتامات+ هیستامین به درون بطن مغز تزریق شد میزان اخذ غذا در همه گروه ها در زمانهای 15، 30 45 60 90 ،120 ،180 ،240 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری ثبت شد. آنالیزهای آماری نتایج بدست آمده نشان داد که تزریق داخل بطنی گلوتامات ،هیستامین هیستامین گلوتامات در همه زمانها موجب کاهش معنی داری در اخذ غذا نسبت به گروه شاهد گردید در حالیکه جوجه های گروه آنتاگونیست هیستامین در همه زمانها نسبت به گروه شاهد میزان بیشتری غذا مصرف کردند .(> P0/05) هر چند انتظار می رفت که تزریق همزمان هیستامین گلوتامات به داخل بطن مغز موجب تقویت اثرات هر کدام از این مواد به تنهایی شود، اما اثر مهاری هیستامین بر روی گیرنده های گلوتامات مانع تشدید اثرات این دو ماده در تزریق همزمان گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اگر میزان هیستامین، گلوتامات یا هر دوی آنها در بطن مغز افزایش یابد میزان اخذ غذا در جوجه ها کاهش می یابد در مقابل با افزایش میزان آنتاگونیست هیستامین در بطن مغز میزان اخذ غذا در جوجه های به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.

نویسندگان

جواد چراغی

دانشگاه ایلام

علی اصغر مقدم

دانشگاه ایلام

احمد لطفی

دانشگاه ایلام

احسان عبداللهی پور

دانشگاه ایلام