بررسی ارتباط بین آموزش های تخصصی تغذیه جیره نویسی مدیران مرغداری های گوشتی استان تهران میزان آشنایی آنها با مبانی تغذیه جیره نویسی

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 238

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_0089

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

صنعت پرورش طیور، به عنوان یکی از اصلی ترین بخش های تولید مواد غذایی، قسمت قابل توجهی از نیازهای پروتیینی مردم ایران را تامین می نماید. لذا مدیریت صحیح این صنعت، امری جدی استراتژیک تلقی می گردد. غیر استاندارد بودن بسیاری از واحدهای تولیدی، عدم استفاده از روشهای علمی فرمولاسیون جیره ها اعمال صحیح آنها، موجب کاهش بهره وری بالا رفتن هزینه های تولید شده است. بنابراین، اصلاح روشهای مدیریت تغذیه ای در واحدهای تولیدی نیازمند آموزش صحیح بهره برداران متصدیان این واحدها است. مطالعه حاضر، جهت بررسی ارتباط بین آموزشهای تخصصی تغذیه جیره نویسی مدیران مرغداریهای گوشتی استان تهران میزان آشنایی آنها با مبانی تغذیه جیره نویسی، صورت پذیرفته است. در این بررسی که به صورت مشاهده ای تجربی در177 مزرعه پرورش مرغ گوشتی، به اجرا در آمد، پرشسنامه ای طراحی گردید توسط سه کارشناس، در حین بازدید از واحدها تکمیل شد. واحدها به صورت کاملا تصادفی انتخاب گردیدند. ارتباط بین شرکت در دوره های آموزشی تخصصی آشنایی با موارد مطروحه، توسط نرم افزار آماری ؛0؛ تجزیه تحلیل گردید. نتایج نشان دادند که از بین 156 مدیر واحد 21) مورد گمشده)، ده نفر6/4)درصد) در آموزش های تخصصی مدیریت تغذیه شرکت کرده بودند، که در بین آنها نفر (%60) در سطح زیاد، سه نفر در سطح متوسط (%30) یک نفر در سطح کم (%10) با مبانی تغذیه آشنایی یافته بودند. نتایج بررسی نشان دادند که آن دسته از مرغدارانی که دوره آموزشی تغذیه را گذرانده بودند، با مبانی تغذیه آشنایی کامل پیدا کرده بودند، به طوری که میزان کای اسکور برای این آزمون برابر 18/65 در سطح یک درصد از نظر آماری بسیار معنی دار بود. ضریب همبستگی پیرسون نیز برابر 0/25، از نظر آماری در سطح یک درصد بسیار معنی دار شد. همچنین از بین 10 نفر مدیرانی که آموزش های تخصصی را گذرانده بودند، نفر (%50) در سطح زیاد،4 نفر (%40) در سطح متوسط یک نفر (%10) در سطح کم، با روش های جیره نویسی آشنایی پیدا کرده بودند. گذراندن دوره تخصصی جیره نویسی نیز، موجب گردید تا مرغداران، روش های جیره نویسی را به خوبی یاد بگیرند، به طوری که مقدار کای اسکور34/92 نیز ضریب همبستگی پیرسون برابر 0/35 را داشتند که هر دو از نظر آماری، در سطح یک درصد، بسیار معنی دار بودند.

نویسندگان

امیرحسین رضاخانی

گروه علوم دامی، مرکز آموزش عالی شهید زمانپور، موسسه علمی کاربردی وزارت جهاد کشاورزی.

حمیدرضا فردوسی

گروه علوم دامی، مرکز آموزش عالی شهید زمانپور، موسسه علمی کاربردی وزارت جهاد کشاورزی.

محمدرضا اسدی

گروه علوم دامی، مرکز آموزش عالی شهید زمانپور، موسسه علمی کاربردی وزارت جهاد کشاورزی.

مسعود ادیب مسعودی

گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران