دیروفیلاریوز در ایران چشم انداز آینده آن

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 998

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_0009

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

دیروفیلاریا ایمیتیس (Dirofilaria immitis) دیروفیلاریا رپنس D.repensبه ترتیب عامل بیماری فیلاریوزیس قلبی عروقی زیر جلدی درسگ، گربه انسان میباشند. دیروفیلاریا ایمیتیس انتشارجهانی دارد ولی دیروفیلاریا رپنس محدود به دنیای قدیم است.سگ مناسبترین میزبان انگل است بر اساس گزارش های اخیر دامنه انتشار آلودگی در جهان درحال گسترش است.سابقه اولین گزارش آلودگی به دیرفیلاریا ایمیتیس در ایران به حدود 40 سال پیش بر میگردد، ولی در مطالعاتی که در مناطق مختلف کشور صورت گرفته است،نشان داده شد آلودگی در نواحی مورد بررسی وجود دارد میزان آن بین 1/8 درصد (در استان تهران) تا34/6 درصد (در مشکین شهر استان اردبیل) گزارش شده است. در بررسی که اخیرا در سگ های گله نگهبان استانهای شمالی کشور صورت گرفته است، میزان آلودگی در استان گلستان، مازندران گیلان به دیروفیلاریا ایمیتیس به ترتیب 13/48، 6/15 51/42 درصد تعیین شده است. بدین ترتیب در حال حاضر مهمترین کانون آلودگی در کشور استان گیلان است. آلودگی انسان به گونههای دیروفیلاریا در ایران به صورت موردی گزارش شده است. با توجه به اطلاعات موجود، ایران به عنوان یکی از مناطق اندمیک بیماری در جهان مطرح است، با این وجود میزان شیوع آلودگی در نواحی مختلف کشور متفاوت است. در حال حاضر هیچ اقدامی در جهت کنترل این انگل درکشور صورت نمی گیرد.بنابراین به دلیل وجود مخازن آلودگی، حضور پشههای میزبان واسط شرایط محیطی مناسب، وضعیت مطلوبی برای انتقال انتشار آلودگی در بسیاری از مناطق کشور وجود دارد. با توجه به اهمیت موضوع باید برای شناسایی کانونهای آلودگی درمناطق دیگر همچنین جهت کنترل، پیشگیری ودرمان بیماری در کشور برنامهریزی مناسب انجام پذیرد جنبه مشترک بودن بیماری در نواحی شدیدا آلوده مورد توجه قرار گیرد

نویسندگان

سیدحسین حسینی

دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران-گروه انگل شناسی

بهنام مشگی

دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران-گروه انگل شناسی

عبدالعلی ملماسی

دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران-گروه انگل شناسی

مهدی آرامون

دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران-گروه انگل شناسی