پیش بینی خودکارآمدی مقابله با مشکلات براساس ابعاد امیدواری و بهزیستی ذهنی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی خودکارآمدی مقابله با مشکلات براساس ابعاد امیدواری و بهزیستی ذهنی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان انجام گرفته است. روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان برابر با 14100 نفر (7470 پسر و 6630 دختر) در سال تحصیلی 97-1396 بود که براساس فرمول کوکران 374 نفر از این دانشجویان (196 پسر و 178 دختر) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد خودکارآمدی مقابله با مشکلات چسنی و همکاران (2006)، امیدواری اشنایدر (2002) و بهزیستی ذهنی کی یز و ماگیارمو (2003) بود. روایی محتوایی پرسشنامه ها طبق نظر متخصصان و پایایی آنها با آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 87/0، 84/0 و 84/0 مورد تایید قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که ابعاد امیدواری (تفکر عاملی و راهبردها) توانسته اند 8/24 درصد واریانس خودکارآمدی مقابله با مشکلات را پیش بینی کنند (05/0 P≤). همچنین، ابعاد بهزیستی ذهنی (بهزیستی هیجانی مثبت و منفی، بهزیستی روان شناختی و بهزیستی اجتماعی) توانسته اند 6/44 درصد از واریانس خودکارآمدی مقابله با مشکلات را پیش بینی کنند (05/0 P≤). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد دانشجویانی که امیدواری و بهزیستی ذهنی بالایی دارند، از باورهای خودکارآمدی بالاتری برای مقابله با مشکلات برخوردارند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، خودکارآمدی مقابله با مشکلات ، امیدواری ، بهزیستی ذهنی ، دانشجویان