راهکارهایی جهت مناسب سازی مصالح در محیط های آموزشی برای کودکان اوتیسم

اگرچه علت و درمان قطعی اختلال اوتیسم هنوز مشخص نیست، اما مداخلات درمانی مختلفی، جهت کنترل این اختلال و بهبود شرایط افراد مبتلا به آن، وجود دارد. یکی از مهم ترین این مداخلات، آموزش افراد دارای اوتیسم از سنین کودکی است. اما کودکان اوتیسم، در محیط های آموزشی ناهماهنگ، با ویژگی ها و مشخصه های منحصربه فرد خود، دچار وحشت و اضطراب و درنتیجه، عدم تمرکز و یادگیری می شوند. بنابراین، جهت بهبود روند آموزش این کودکان، آماده سازی محیط های آموزشی و اجزای سازنده آن ها، براساس نیازهای خاص این افراد لازم است. از آنجا که مصالح ساختمانی، از اصلی ترین اجزاء سازنده این محیط ها هستند، هدف از نگارش این مقاله، بیان راهکارها و اطلاعاتی، جهت مناسب سازی مصالح، در محیط های آموزشی کودکان اوتیسم است. جهت تحقق این هدف، روش تحقیق از نوع کیفی و توصیفی بوده است. جمع آوری اطلاعات نیز، از طریق مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی انجام شده است. در نهایت، با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق، مشخص شده است که مناسب سازی مصالح در محیط های آموزشی اوتیسم، در حفظ ایمنی کودکان و همچنین، در کنترل محرک های حسی، مانند صدا، نور، رنگ و ... در این محیط ها، موثر است. علاوه بر این، به استفاده از مصالح دارای بافت صاف، نرم و بدون جزییات زیاد و همچنین، به استفاده از شیشه های مات، شیشه های دوجداره، نانو پوشش های آسان تمیزشونده، نانو پوشش های ضد میکروب و باکتری، نانو تصفیه کننده های هوا و ... در محیط های آموزشی اوتیسم، توصیه شده است

کلیدواژه ها:

مناسب سازی مصالح ، محیط های آموزشی ، اختلال اوتیسم ، کودکان اوتیسم