تحلیل نقش مدیریت شهری در توزیع خدمات میان مناطق شهری با رویکرد عدالت فضایی (مورد مطالعه: اسلامشهر)

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 565

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CCIVIL04_148

تاریخ نمایه سازی: 3 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

مفهوم عدالت و برابری، یکی از بحث برانگیزترین مفاهیم در طول تاریخ اندیشه سیاسی است و درباره آن تفاسیر و نظریه پردازی های فراوانی انجام شده است. به عبارت دیگر از زمانی که نابرابری بین انسان ها به وجود آمده، اصطلاح برابری و کوشش برای برقراری عدالت نیز شکل گرفته است. اهمیت مسیله عدالت اجتماعی، زمانی بیشتر می گردد که در فضاهای انسانی چون شهرها به کار گرفته شود. عدالت فضایی بعنوان رویکرد اصلی و دیدگاه های برابری مبنا، در تحلیل توزیع خدمات عمومی شهری، نیاز مبنا در تحلیل توزیع منابع عمومی شهر مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به رشد شتابان شهرنشینی و توسعه فیزیکی شهرها در دهه های اخیر، موجب از هم گسیختگی نظام کالبدی و فضایی شهرها و در نتیجه، نظام توزیع مراکز خدماتی شده است. از این رو، مهمترین رسالت برنامه ریزان و مدیران شهری کم کردن نابرابری و از بین بردن تضاد در دسترسی به منابع و خدمات عمومی شهری میان مناطق می باشد. بر همین اساس این پژوهش نیز به تحلیل نقش مدیریت شهری در توزیع خدمات میان مناطق شهری با رویکرد عدالت فضایی و سنجش شاخص های توسعه پایدار مناطق شهر اسلامشهر پرداخته است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است و نوع تحقیق کاربردی و جامعه آماری آن، مناطق شش گانه اسلامشهر است. تجزیه و تحلیل و سنجش شاخص های بدست آمده، وجود ناپایداری را در محدوده مورد مطالعه تایید می کند؛ به گونه ای که منطقه یک (مرکزی شهر) به عنوان تنها منطقه پایدار شهر، میزان دسترسی به نیازهای اساسی زندگی، بیشتر از سایر نواحی است و منطقه 6 شهرک امام حسین (ع)، ناپایدارترین منطقه شهری به لحاظ دسترسی به منابع و امکانات شهری می باشد. نتایج تحلیل بیانگر انطباق نواحی محروم می باشد که نشان دهنده تمرکز منابع و خدمات در بعضی مناطق و دوگانگی و بی عدالتی در شهر اسلامشهر می باشد همچنین نداشتن تعریف مشخص کاربری های محله ای در نظام مدیریت شهری ایران، نبودن و نزول تسهیلات زیرساختی خدماتی و مشخص نبودن بعضی از جایگاه ها حلقه واسط بین شهروندان و مدیران شهری محسوب می شوند از مهمترین جنبه هایی است که نابرابری را در سطح محلات شدیدتر کرده است. که عدم توجه به اصول و معیارهای عدالت فضایی در سیاستگذاری های مدیریت شهری از مهمترین دلایل این نابرابری ها می باشد.

نویسندگان

حسین صداقت نوری

دانشجوی دکترای شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند، تبریز

زهرا میرعلایی داغیانی

کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

علیرضا سهرابی

کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر